 |
Aleksandra Lubińska 'Loo', czyli 'wychodek'. Mały gnojek. Zabawiam się fotografią, rękodziełem, rysunkiem i pisankiem. Studentka filologii polskiej na UWr. i afrykanistyki na UW.
Artyści promowani przez Wywrotę Zasłużeni dla serwisu
|
|
|
alfabetycznie chronologicznie |
| Jest do bólu poważnie, profesjonalnie, trwa wyliczanie dat, nazw imprez oraz nazwisk, potem próby charakteryzowania twórczości w poetyce do złudzenia przypominającej tę spotykaną w galeriach sztuki współczesnej. Jeżeli ktoś lubi takie rzeczy, to „Decydujący moment” polecam z ręką na sercu. |
| Banksy jest niegrzeczny, bardzo pomysłowy i jeszcze bardziej przekorny. Napiszę ponadto, że od dość dawna biega z puszkami farby, głównie po Anglii i że właściwie nie wiadomo, jak wygląda, a nawet – czy jest jedną osobą, czy kolektywem. |
| Książka od lat pozostaje jedną z najpopularniejszych pozycji w swojej kategorii, wersja portugalska doczekała się aż dziesięciu edycji. Trudno się temu dziwić – zamiast chłodnej neutralności czytelnik otrzymuje napisaną językiem literackim relację z dziejów danego symbolu. |
| Gombrowicza spotkało to samo, co staje się udziałem każdej awangardy: okrzepł, zmienił krótkie spodenki na gacie w kancik, przeszedł do klasyki, zaczął wypełniać listy lektur, po czym stał się obiektem nienawiści i rozprawek ze wstępem, rozwinięciem oraz zakończeniem. |
| ,,Dobre zdjęcia. Tragedia i przemoc z pewnością tworzą mocne obrazy. Ale przy każdym takim ujęciu ściągany jest haracz: trochę tych emocji, wrażliwości i empatii, które sprawiają, że jesteśmy ludźmi, ginie przy każdym zwolnieniu migawki." |
| Styl najnowszej książki Mabanckou uległ drobnym zmianom i wygładził się – być może ze względu na temat – lecz jego zasadniczy rdzeń pozostał ten sam: zaczepna i często niepoważna narracja. |
| Stanisław Salij zauważa, że symbolika bata zmienia się w zależności od ręki, która go dzierży. Podobnie jest z „Biczykiem", pasującym akuratnie i do pracy naukowej, i do kieszeni podglądacza, który przez mały otworek w ścianie obserwuje kurtyzanę, grzmocącą starców pozłacaną dyscyplinką. |
|
Między okładkami „Ziemi berneńskiej" czytelnicy eseisty odnajdą wszystko to, co w jego pisarstwie najlepsze: erudycję zdającą się nie mieć granic, spokojną narrację i głęboki humanizm. La terre bernoise, niewielkich gabarytów książeczka z 1954 roku napisana po francusku przez Jerzego Stempowskiego, znakomitego eseistę i epistolografa, powróciła do obiegu czytelniczego po… |
| „Nie potrzebujemy hermeneutyki, a erotyki sztuki” – podsumowuje Piękna Susan w tekście "Przeciw interpretacji", otwierającym jej klasyczny już zbiór esejów o literaturze, teatrze i zjawiskach kultury. |
|
Akcja "Widm" będzie między innymi opowieścią o tym, co 'potem', walką o możliwość dalszego życia. Czy zakończoną sukcesem, czy porażką – ani myślę zdradzać. Problem wywróconej na nice świadomości człowieka ocalałego z masakry, kłopoty z odnalezieniem się w rzeczywistości, która sprawia wrażenie rozpadającej się, obcej, coraz mniej istotnej… |
| W lutym 2012 wydawnictwo Czarne polską edycją Sezonu maczet zamknęło trylogię rwandyjską Hatzfelda, słuszniej byłoby jednak nazwać ją trylogią o znieczulającym, obezwładniającym i usprawiedliwiającym wpływie innych i jego skutkach. A także o nieufności. |
| Dwadzieścia cztery lata zajęło „The Poster Handbook" doczekanie się polskiego wydania. Dość długo; pozostaje się domyślać, że końcówka lat 80. i początek 90. nie były w Polsce okresem szczególnie sprzyjającym reklamie w amerykańskim stylu. |
| Zamiłowanie do bezrefleksyjnego naśladowania, posłuszeństwo, brak poczucia indywidualnej odpowiedzialności oraz skłonność do tłumaczenia każdej zbrodni względami honorowymi czy religijnymi, według Kelek tworzą codzienność tureckich obywateli. |
| Był człowiekiem miłym, ale złośliwym, mężczyzną aseksualnym, a jednak szalonym uwodzicielem, otoczonym wiecznie wianuszkiem pięknych kobiet, samotnikiem, posiadającym niezwykle szerokie grono przyjaciół, skrajnie altruistycznym skrajnym egoistą. Konia z rzędem temu, kto nie zwariuje. |
|
Polecam. To świetna książka, wszystkiego się Wam po niej odechce. Na początek, jak zwykle, myśl bardziej ogólna: trudno jest pisać o ludobójstwie tak, by oddać jego ponurą moc, nie wpadając przy tym w świętoszkowate oburzenie i nie roniąc łez nad… |
|
Gdyby szukać rodzimego następcy humorystycznego prawa Godwina, argumentum ad Onetum mogłoby godnie pełnić tę rolę. Gdyby szukać rodzimego następcy humorystycznego prawa Godwina, argumentum ad Onetum mogłoby godnie pełnić tę rolę. Forum Onetu to potencjalny mem, czekający cierpliwie na popularyzację, a… |
|
Już za 22 złote z groszami można na stronie Państwowego Instytutu Wydawniczego kupić słynne dziełko Pierre'a Bayarda, „Jak rozmawiać o książkach, których się nie czytało?” The cake is a lie -GlaDOS, Portal 2 Już za 22 złote z groszami można na stronie Państwowego Instytutu Wydawniczego kupić słynne dziełko Pierre'a Bayarda, Jak rozmawiać o książkach,… |
| Każdy artykuł z książki Munariego jest niewielkich rozmiarów esejem, roztrząsającym pewien aspekt z dziedziny projektowania – najczęściej dotyczący psychologii patrzenia, a poza tym ogólnej filozofii tzw. 'dizajnu'. |
| Nie ma chyba drugiego gatunku fotografii, w którym los spełniałby tak istotną funkcję. Nawet najbardziej spostrzegawczy (...) fotograf bez łutu szczęścia wróci z wędrówki po mieście mając w ręku wyłącznie konwencjonalne obrazki |
|
Umówmy się, już na początku – wszystko działa w dwie strony. Ale te najbliższe kilkaset słów kobietą stoi, bo o niej jest „Sztandar ze spódnicy”. Będzie więc o kobiecie, a oprócz tego o spektaklu (lub odwrotnie), z małą dozą uogólnienia na koniec, ponieważ tak trudno tego uniknąć, gdy mowa o wielkich grupach społecznych! Kobietą , … |
| „Z tej samej gliny są ci wszyscy, którzy mówią o swych utraconych miłościach, o grobie matki, ojca, o swych błogosławionych wspomnieniach, całują medaliony, płaczą przy księżycu, szaleją z czułości na widok dzieci, omdlewają w teatrze, przybierają zadumaną minę w obliczu oceanu. Filuci! filuci!" |
| Jagielski zadaje w „Nocnych wędrowcach” ogromnie ważne pytanie – czy człowiek, który zbliża się do innych ludzi, by skłonić ich do zwierzeń, a potem, nie udzielając im pomocy, pozostawia ich, naprawdę może liczyć na rozgrzeszenie? |
