Rafała Różewicza "Product Placement"
|
Raz jeszcze o tomiku Product plecement Rafała Różewicza, który został nominowany do Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej Silesius 2015 w kategorii Debiut roku . Nieliczni z nas usiłują… |
 |
kresowiakZasłużeni dla serwisu
|
|
|
alfabetycznie chronologicznie |
Dżingiel między teoriami poekonomii. „Pamiętnik z powstania” Rafała Krausego
|
Druga recenzja zamykająca aktualny projekt Niszy Krytycznoliterackiej. Lata dziewięćdziesiąte to czasy, w których underground stał się mainstreamem, a kicz nabrał nowego znaczenia, zupełnie jak puszki zupy Campbell w erze Warhola. Z podziemia wychodzili… |
Zdrowo oszukani. „Buenos Aires” Marty Handzlik
|
Kiedy po raz pierwszy usłyszałam o Buenos Aires nie mogłam oprzeć się pokusie poznania i postanowiłam zgłębić marzenie autorki ukryte w topografii miasta doświadczonego przez historię,… |
Od samego rdzenia cielesnej strony osobowości
| W tomie znajdą się i gorsze teksty, nasiąknięte manierą o której była mowa wcześniej - stąd podejrzewałam autora o zajęcie wakatu nowego hochsztaplera. Znacznie więcej jest jednak wierszy Tarankowych - digital czy figure, dzięki którym chcę czytać poetę jutro i za dziesięć lat, czekając co z tego wyniknie. |
Ocalenie szarości
|
Nalepa, wystawiając sztukę Grochowiaka „Chłopcy”, ocalił szarość, jaką autor włożył w didaskalia i odtwarzał z każdą kolejną sceną. Sztuka Stanisława Grochowiaka Chłopcy to opowieść o dorastaniu do młodości, o formowaniu się w życiu etapu drugiego dzieciństwa w przestrzeni salki rekreacyjnej z dostępem do okna, z… |
Zapamiętajmy to lato
|
Miłość, sztuka i ostatnie dni młodości, czyli w wielkim hicie radzieckich kin z lat 70. Mogłoby się wydawać, że historia rozpoczęła na wielkim ekranie inne czasy, że minione lata stanowią dzisiaj jedynie posklejane na taśmie artefakty socjalistycznej rzeczywistości ujmowanej… |
Jam jest częścią tej siły, która pragnąc zła, wiecznie czyni dobro
|
Narastanie napięcia przypomina rozciąganie się błony pęcherzyka balonu podgrzewanego od spodu scenografią, muzyką i grą aktorską. Seriale nie wliczają się zazwyczaj do kręgu kina wybitnego, jednak przynależność do klasy B nie zawsze stanowi o nijakości tworu, szczególnie kiedy mamy do czynienia z konsekwentną… |
Aleksander łowi ryby
| Reżyser zapoczątkował w sztuce filmowej przemyślaną kompilację efektów dźwiękowych, idealnie przylegających do danej sekwencji. Podobną rolę miały spełniać światłocienie, wytyczające drogę, po której miał się poruszać widz, aby prawidłowo, zgodnie z planem, dotrzeć do rozwiązania fabuły. |
127 godzin
| Reżyserowi udało się wciągnąć do filmu pewien rodzaj klaustrofobii, uświadamiając odbiorcom, że nie dotyczy ona jedynie niewielkich, ciasnych pomieszczeń. Również w otwartej przestrzeni, o ile jest się uwiązanym do metra kwadratowego ziemi, można odczuć ten specyficzny lęk, konsekwentnie przenoszony na widza aż do ostatniej sceny. |