| alfabetycznie chronologicznie |
|
Próba przedarcia się języka poza rzeczywistość trudną do zniesienia. Czytając debiutancki tomik Kamila Kwidzińskiego, czytelnik może doświadczyć wielu obrazów, wywoływanych jak z ciemni fotograficznej. Do użycia takiego porównania skłania mnie nie tyle sama … |
|
Esej ten napisany został z myślą o Antologii Literatury Dolnośląskiej lat 1990 - 2010. Być może książka ta ukaże się jeszcze w tym roku nakładem Fundacji im. Karpowicza. Rzeczywistość nigdy nie będzie bardziej atrakcyjna niż legenda, okaże się nawet, że rzeczywistość z czasem stanie się mniej prawdopodobna niż legenda... Pisanie o twórczości Adama… |
| Czerpiąc z niemożności wyrażalności Szeremeta buduje potencjał do kolejnego wyławiania zdarzeń i przerabiania ich w dokumenty, poświadczające partykularne, osobiste doświadczenie świata, ubierane w subiektywny, ponadogólny system wartości. |
|
Rozmowa z Patrycją Beatą Klary, autorką książki poetyckiej „Zabawa w chowanego”. Marcin Sierszyński: Podczas naszej rozmowy na temat Zabawy w chowanego trudno nie będzie odwoływać się co jakiś czas do postaci Jana Kochanowskiego i jego Trenów, największego osiągnięcia… |
| Język to potężna broń, myślę czytając „Wycieczki osobiste". Niedoświadczony użytkownik może zrobić sobie krzywdę albo przez przypadek pokaleczyć odbiorców; doświadczony użytkownik może naładować tę broń pociskami znaczeń i z premedytacją strzelić komuś w głowę. |
| Czytając prozę Filipa Surowiaka, czuję niepohamowaną potrzebę ujawnienia swojej pozycji poznawczej. Posiadam bowiem płeć wręcz przeciwną do płci autora oraz dosyć mocno ugruntowany światopogląd oparty na trzech solidnych filarach – są to: ateizm, antyklerykalizm i feminizm. |
|
Jestem tu sam, w tej lekturze, nic mi po krytycznych kompetencjach, i pogodzenie się z tą myślą jest wydaniem się na pożarcie. Poezja Grzegorza Kwiatkowskiego jest trudna do zniesienia. To zdanie oddaje podwójny, dialektyczny wymiar lektury wierszy gdańszczanina. O ile bowiem trud czytania i refleksji, przeżywania… |
| Zarówno „Wibrujące ucho” jak i „panoptikon”, choć różne pod względem warsztatowym i wydania, opowiadają o cielesności, wulgarnej seksualności i refleksji na temat śmierci ciała pojawiających się w konsekwentnie dobieranych sytuacjach lirycznych. |
|
Przy okazji tomu wierszy Hanny Dikty „Stop-klatka”. Poetycka ponowoczesna estetyka indywidualizmu rozbłysła jasno i zgasła a poezja z tego rozbłysku zrodzona trwa jak przykry powidok, wypalony na oku. Obserwujemy uporczywy ruch dośrodkowy,… |
|
Druga recenzja zamykająca aktualny projekt Niszy Krytycznoliterackiej. Lata dziewięćdziesiąte to czasy, w których underground stał się mainstreamem, a kicz nabrał nowego znaczenia, zupełnie jak puszki zupy Campbell w erze Warhola. Z podziemia wychodzili… |
|
Rozmowa z Rafałem Krausem, autorem "Pamiętnika z powstania", debiutu poetyckiego omawianego w tej edycji Niszy Krytycznoliterackiej. Marcin Sierszyński: Powstanie w Warszawie odbyło się 15 września 2008 roku. Były Gwałty, modlitwy , widziałeś pięści zaciśnięte jak Palestyna i opozycję większą niż Solidarność .… |
|
To cecha dobrej poezji: za każdym razem odsłania przed nami nowe oblicze, mimo pewnych stałych punktów. Jednakże nie każdy rodzaj dobrej poezji jest w stanie poruszyć każdego. Poezję traktuję osobiście, poszukując w niej człowieka i tego, co jest w stanie uczynić z wyobraźni. Lubię, gdy atakujące czytelnika obrazy mają coś z króliczej nory, odrywają od… |
| Zbierska jest solistką i solipsystką, autorką wierszy bynajmniej nie docinanych do wcześniej wymyślonej całości, poruszających, często ryzykownych, ale za to świeżych, innych, pisanych bez „dorabianej do kurestwa ideologii”... |
|
Trzecia i ostatnia recenzja zwieńczająca projekt Niszy Krytycznoliterackiej. W eseju zatytułowanym Polska poezja uników Igor Stokfiszewski, dziwiąc się nieobecności poezji w publicznych dyskusjach na temat literatury, pisał: Jeśli chcemy, by poezja na powrót stała… |
| Autor spiętrza sensy i serwuje je czytelnikowi nie przejmując się zbytnio jego losami. W myśl zasady: „kto słabszy, ten odpada”, gdyż Szeremeta, jak się okazuje, jest przede wszystkim miłośnikiem boksu. |
|
Dobrze, że Długi dystans – arkusz z 2009, dzięki któremu Krzysztof Szeremeta dał się poznać czytelniczej publiczności – rozwinął się w tak udany debiut. Postanowiłam nie zaczynać tej recenzji od nietaktownego wytykania autorowi młodego wieku. Głównie dlatego, że wszystko, co na temat Krzysztofa Szeremety udało mi się wygrzebać w zakamarkach … |
|
Myśli krzepną, krew ciemnieje. Kapitał ma granice nieskończone. Poeci zostają w podziemiu, powierzchnia wody wytrąca garść odchodów. Pleśń obnaża. Farby. Rafał Krause, Farby, tapety,… |
|
„Skrawki, reportaże i wiersze z kosmosu” (wiersz: „wiedźmy”) – w tomie Gałkowskiej brakuje tylko ostatniego elementu. Tutaj słowo mocno trzyma się ubitej ziemi oraz jej mieszkańców. Tożsamość podmiotu Kim jest podmiot liryczny Fabryki tanich butów? Czy możemy mówić o jednej osobie, czy o zbiorze poszczególnych jednostek? Niejednoznaczność tej sprawy rysuje się w… |
|
Nadszedł czas podsumowań. Czyli jak potoczyła się historia postu na forum... aż do projektu, w którym mieliście okazję brać udział w ostatnich latach. Drodzy czytelnicy i czytelniczki Wywroty! Pragniemy na wstępie podziękować wam za uczestnictwo w kończącym się już sezonie Niszy Krytycznoliterackiej. Tak samo cieszymy się z komentarzy, jak … |
|
Zmęczenie. Gdybym miał opisać za pomocą jednego słowa kondycję kobiety mówiącej w „Fabryce Tanich Butów” Magdaleny Gałkowskiej, to być może użyłbym właśnie tego. Z pewnością zawahałbym się przy niepokoju . Oglądanie się wstecz i łowienie obrazów tego, co za plecami, obok, rzadziej na horyzoncie. To fotograficzne wiersze, stawiające, jak zaznaczyła… |
|
Z Maciejem Tarankiem rozmawiał Marcin Sierszyński. Marcin Sierszyński: Nie wiem, czy zgodziłbyś się ze mną, ale pierwsze skojarzenie jakie nasuwa się w związku z twoją poezją, to doświadczenie pokoleniowe. Piszesz: oglądałem pokemony,… |
|
W trakcie lektury „Fabryki Tanich Butów", towarzyszyło mi wrażenie obcowania ze zbiorem notatek bardzo osobistych, intymnych wręcz. Nieczęsto trafiam na poezję, która zdaje się dobrze czuć w rzeczywistości. Poeci miewają tę dziwną przypadłość, że lubią abstrakcję bardziej niż konkret albo budują sobie przy… |
| Trzeci tekst będący wynikiem osobistej i wspólnej - wywrotowej lektury poezji Grzegorza Kwiatkowskiego napisał Tomasz Smogór, mający spory udział w wyborze omawianego autora i jego twórczości jako tematu analiz Niszy Krytycznoliterackiej. |
|
Bez sztucznych ogni. I dobrze, być może słusznie. Być może właśnie tak należy mówić. Dwudziesta trzecia dwadzieścia, choć na dobrą sprawę wcześniej, jakoś po czternastej na ulicy, przed osiemnastą i przed dziewiętnastą gdzieś w mieście na przejściu dla pieszych, pod… |
|
Czy to myśli kogoś, kto jeszcze nie dostał w twarz od życia? Czy przemyślenia sfrustrowanego mężczyzny siedzącego przy 0,7 literackiego natchnienia? O debiucie Karola Ketzera. Karol Ketzer popełnił opowiadania sprzeczne. Do pewnego momentu wydaje się, że będą to teksty o uczuciach lub chociażby trochę pozytywne, jednak zakończenie każdego z opowiadań niszczy… |
