„Karen płacze w autobusie”

Po dziesięciu latach egzystencji w złotej klatce i całkowitego poddawania siężyciu rodzinnemu i mężowi Karen zaczyna zdawać sobie sprawę, że życie przelewa się jej przez palce. Mając dość pustej wegetacji, decyduje się na ucieczkę i wyrusza w podróż, która może odmienić jej los. Za nędzne oszczędności wynajmuje pokój w centrum Bogoty i zaczyna szukać pracy. Sprawę komplikuje jej wiek i brak doświadczenia. Karen zupełnie nie jest przygotowana do samodzielnego życia, ale ta wyprawa – wszystko czego doświadcza, jakich ludzi spotyka – okazuje się sukcesem samym w sobie. Czeka ją jednak trudna decyzja, czy wrócić do stabilnego życia, czy cieszyć się dopiero co zdobytą wolnością, walcząc z przeciwnościami losu w pojedynkę.

Wolność osobista, niezależność i możliwość poszukiwania własnego miejsca w społeczeństwie to temat nie odnoszący się ani do płci, ani do narodowości. Z kolei bycie maczo to problem nie tylko Ameryki Łacińskiej ale całego świata. Kobiety często wciąż są podporządkowane mężczyznom i dobrowolnie poddają się ich woli. Karen nie jest jedynie historią kolumbijskiej kobiety. To historia uniwersalna, bez usprawiedliwienia, która przedstawia kobietę w bardzo szczery sposób (reżyser, Gabriel Rojas Vera). 

PRASA O FILMIE

Z biegiem akcji widz odkrywa kobietę godną, zupełnie inną, niż te, które ostatnio królują na ekranach kin.

El Tiempo.com

Ryzyko, że się nie powiedzie jest olbrzymie. Karen ma 36 lat, brak doświadczenia, staje przed trudnością znalezienia pracy i wrogości ulic Bogoty. Kiedy walka zdaje się być bezsensowną, zdaje sobie sprawę, że są dwie osoby, które pomogły jej zmienić bieg jej życia. Piękna historia odwagi.

lasemifusa.com

KAREN PŁACZE W AUTOBUSIE

Reżyseria: Gabriel Rojas Vera, Kolumbia 2011

Gatunek: dramat

Czas projekcji: 98 min