Sznur: Dziesięć cięć Hitchcocka

Dwóch młodych mężczyzn, Brandon (John Dall) i Phillip (Farley Granger) - odwołując się do idei Übermensch - morduje z zimną krwią przyjaciela z uniwersytetu, po czym chowa jego zwłoki w kufrze znajdującym się pośrodku salonu ich luksusowego mieszkania na Manhattanie. Intelektualna gra zorganizowana przez parę studentów rozpoczyna się w momencie gdy do ich mieszkania schodzą się nieświadomi niczego goście - ojciec ofiary, jego ciotka, narzeczona, były przyjaciel, oraz dawny profesor z uniwersytetu (James Stewart) - zaproszeni na przyjęcie z kolacją...podaną na przykrytym obrusem kufrze.

Adaptacja sztuki Patricka Hamiltona, luźno opierającej się na sprawie Leopolda i Loeba - dwójki studentów, którzy w 1924 roku dokonali morderstwa na 14 letnim chłopcu. Oskarżeni za motyw podali chęć dokonania zbrodni doskonałej. Sznur to pierwsza samodzielna, niezależna pordukcja Hitchcocka, pierwszy projekt, w którym reżyser zastosował kolor, oraz początek wieloletniej współpracy z Jamesem Stewartem (Okno na podwórze; Człowiek, który wiedział za dużo; Zawrót głowy). Film składający się w sumie z dziesięciu ujęć (trawjących 9:34, 7:51, 7:18, 7:09, 9:59, 8:35, 7:50, 10:06, 4:37 i 5:40) sprawiających wrażenie nieprzerwanego ciągu - co na koniec lat 40 było pionierskim wyzwaniem, dla porównania; przeciętny półtoragodzinny film zawiera około 600-700 ujęć (w ostatnich latach podobnego przedsięwzięcia podjął się na przykład Alejandro González Iñárritu kręcąc film Birdman; natomiast w 2002 roku Aleksandr Sokurow nakręcił Rosyjską arkę, składającą się z zaledwie jednego ujęcia). Zgodnie z teatralnym pierwowzorem, akcja filmu rozgrywa się wyłącznie na przestrzeni mieszkania zabójców; natomiast za sprawą ruchomych dekoracji - odzwierciedlających krajobraz widziany z okna - zaczyna się przy świetle dziennym, a kończy o zmroku. Pomimo wielu kontrowersji, które wzbudził (między innymi w ze względu na homoseksualną relację łączącą dwojga antagonistów), film odniósł sukces za równo komercyjny jak i artystyczny, zdobywająć uznanie krytyków na całym świecie. I choć sam mistrz podchodził do swego dzieła sceptycznie i dosyć surowo, nazywając je ,,nieudanym eksperymentem" (w którym ze względu na zastosowanie nowatorskiej techniki montażowej  za bardzo odbiegł od swojego tradycyjnego stylu), to z perspektywy czasu Sznur jest nie tylko śmiałym wyzwaniem filmowym, lecz także kamieniem milowym w historii kinematografii.

http://www.filmweb.pl/film/Sznur-1948-7347

http://www.imdb.com/title/tt0040746/?ref_=nv_sr_1