Literatura

Mężczyźni, kobiety! Pobawmy się w miłość! (RMW)

Połączyć każdy charakter? Powstają permutacje bez powtórzeń. Bez powtórzeń powstają też związki, którym potrzebny jest psychoanalityk.

 

 

Od zawsze znam takie stereotypy kobiet i mężczyzn:

Mężczyzna – nieogolony leń z piwem w ręku, siedzący przed telewizorem ojciec bez uczuć, ciamajda niepotrafiąca wyprać sobie skarpetek ani zrobić kanapek do pracy (o ile w ogóle pracuje).

Kobieta – starsza pani po trzydziestce, pani domu bez zęba na przedzie, za to z wiecznym zapałem do pieczenia ciast. Wychodzi z domu, kiedy musi, czyli kiedy sąsiedzi dadzą jej powód do plotek (albo kiedy skończy się proszek do pieczenia). 

 

Owe stereotypy można zobaczyć już tylko w serialach. Charakterów jest więcej niż ludzi, a ci są tak różnorodni, że znaleźć doskonałą parę graniczy z cudem. Czy jest ktoś chętny na podróż w poszukiwaniu idealnego związku? Do tego zachęca Agnieszka Osiecka w Zabawach poufnych.

 

Zabawy poufne to zbiór pięćdziesięciu czterech felietonów wydawanych przez Osiecką w latach 80. na łamach miesięcznika „Magazyn rodzinny”. Są to lekkie i zabawne historie, w których autorka wplata relacje damsko-męskie. Bohaterzy felietonów są naznaczeni imionami przypadkowymi, choć ich charaktery po wnikliwej psycho-analizie są typowe i niezmienne od lat. Dlatego bardzo łatwo znaleźć podobieństwo między rzeczywistymi związkami a tymi, które zostały opisane w felietonach.

 

Już we wstępie książki Agata Passent pisze, że wielbiciele Agnieszki Osieckiej składają się z tych, którzy doceniają ją za twórczość oraz z tych, którzy zafascynowani są jej życiem i osobowością. Choć nie interesowałam się specjalnie życiem osobistym pisarki, to jestem przekonana, że owe felietony zafascynują każdego rodzaju fana Agnieszki. Można domyślać się, co czuła lub co przeżywała wówczas autorka. Bowiem niektóre z tekstów tworzą analogię do piosenek  przez nią napisanych. Na przykład felieton zatytułowany Tracenie cnót przypomina piosenkę Nie całuj mnie pierwsza, natomiast Ona kłamie, on kłamie jest doskonałym odzwierciedleniem piosenki Czy te oczy mogą kłamać? Podobnie też w Kto tam u ciebie jest? śpiewanej przez Katarzynę Nosowską, można usłyszeć o tym samym typie mężczyzny, co Mija mu. Co do kobiet, podobnie – W Pasieniu jest wytłumaczenie piosenki Nie żałuję z repertuaru Edyty Geppert. 

 

Autorka w swoich tekstach zwraca się  „drogie studentki”, „drogie uczennice”, „proszę zanotować”, nazywając siebie nauczycielką. Pomimo tego czytelnik ma wrażenie, że obcuje z doświadczoną życiowo przyjaciółką, która daje nam cenny rady. Być może tak właśnie działa siła słowa? Każdy odcinków miłosnych jest opisany lekkim, nieskomplikowanym językiem. Nie rzadko też pisarka używa ironii, żartobliwych uwag. Nadaje to każdej z historii jeszcze więcej dobrego klimatu.

 

Przyjacielska, ciepła, z poczuciem humoru – taka właśnie była Agnieszka Osiecka i taką właśnie pamiętają przyjaciele.

 

Każda z opowieści, choć opowiada o tym samym – miłości, życiu z drugą osobą – jest zupełnie inna. Mężczyźni według Osieckiej dzielą się na: Panów Cześków, Dostojników i Wiecznych Chłopców. Natomiast kobiety składają się z Kochanek, Żonek i Męczennic. Połączyć każdy charakter? Wychodzą permutacje bez powtórzeń. Bez powtórzeń powstają też związki, którym potrzebny jest psychoanalityk. Takim właśnie jest profesor Ammy, który każdą historię miłosną wnikliwie analizuje. Jego recepty? Ironiczne puenty, czasem wręcz zabawne, zważając na powagę ludzkich problemów. No cóż... W końcu lepiej zapobiegać niż leczyć.

 

Tej książki nie da się czytać w miejscach publicznych, czy w czasie podróży, przestudiować w ciągu jednego dnia. Analizowanie felietonów jest świetną zabawą, do której się powraca i chce się powracać, zamykając się na świat w zacisznym kącie pokoju na długie godziny i dni.  Można także „studiować tematy zajęć” razem z przyjaciółkami przy kawie, bo wiadomo – najlepiej o mężczyznach mówić w większym gronie. Dlatego bardzo serdecznie i z czystym sumieniem polecam tę książkę, szczególnie paniom, które chcąc zostać ekspertkami w dziedzinie związków.

 

 

 

Karolina Hajduk

 

 

Agnieszka Osiecka - Zabawy poufne

Prószyński i S-ka 2012

Liczba Stron: 208

 

Figa

Karolina Hajduk Figa

31 z drzewa
3 artykuły 63 teksty 1270 komentarzy
Cudowne Dziecko Wywroty, bierze udział w projekcie Recenzencka Młodzieżówka Wywrotka Częściej gniję niż dojrzewam
Opiekunowie forum


Dodaj komentarz anonimowo lub zaloguj się
 
przysłano: 6 sierpnia 2012 (historia)


Strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług zgodnie z Polityką prywatności.
Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookie w Twojej przeglądarce.

Zgłoś obraźliwą treść

Uzasadnij swoje zgłoszenie.

wpisz wiadomość

współpraca