 |
Anna Balcerowska premiumStudentka politologii z typowo humanistycznym umysłem, miłośniczka literatury, recenzentka książek. ...
Zasłużeni dla serwisu
|
| alfabetycznie chronologicznie |
|
Mulat w pegeerze, czyli jeszcze jedno oblicze peerelu. Bardzo się ucieszyłam, kiedy zbiór reportaży Mulat w pegeerze trafił w moje ręce. Po pierwsze dlatego, że uwielbiam reportaż jako gatunek, który balansując na granicy literatury i… |
|
Sylwia Chutnik trafnie relacjonuje rzeczywistość, w której roi się od fobii, nietolerancji i stereotypów. Autorka bierze na warsztat przede wszystkim te związane z kulturową rolą płci. Po Kieszonkowy atlas kobiet Sylwii Chutnik sięgnęłam z potrzeby przeczytania czegoś przyjemnego i niewymagającego zbytniego wysiłku intelektualnego. Spodziewałam się typowo babskiego… |
|
Władimir Sorokin to jeden z najbardziej kontrowersyjnych współczesnych pisarzy rosyjskich. Politycznie niepoprawny, szczery do bólu i jednocześnie dowcipny. Cechy te czynią Sorokina pisarzem z jednej strony poczytnym, z drugiej zaś niepożądanym, szczególnie w Rosji, gdzie jego twórczość wzbudza wiele negatywnych emocji. Jego przeciwnicy… |
| „Mity czwartej władzy”, to książka, która z powodzeniem łączy przyjemne z pożytecznym. Treść skłania do refleksji i pozwala uzupełnić wiedzę na temat mediów. Forma dostarcza natomiast wrażeń estetycznych. |
|
Jose Freches może uwieść nie spoglądając nawet na swoją ofiarę, sprawnie za to używając słów, które wywołują przyjemne erotyczne napięcie. Wdech. Przed przystąpieniem do tej lektury trzeba wziąć bardzo głęboki, by gdzieś w połowie zdania nie zabrakło tchu. Zwłaszcza, że często są to zdania bardzo pikantne, które wywołują … |
|
Powieści Elżbiety Krzemińskiej wyrażają apoteozę codzienności. W żadnym wypadku nie aspirują do rangi wielkich, ważnych czy przełomowych pozycji. Zanim przejdę do meritum tego tekstu, czyli kilku słów na temat powieści Elżbiety Krzemińskiej, pozwolę sobie na pewną dygresję. Całkiem niedawno w Fabryce nostalgii. O fenomenie pamięci… |
| „(...) nie można wykluczyć i tego, że sama Rosja jest tylko piarowskim wymysłem. Stąd już tylko jeden krok do wniosku, że cały wolny świat, marzenie pokolenia Pepsi-Coli to nie złudzenie, ale wręcz pułapka, z której już nie ma dokąd uciec.” [fragm. recenzji] |
| To właśnie przejmująca do szpiku kości samotność jest najdotkliwszą bolączką ludzi zniewolonych przez system, który skutecznie zamienił więzy rodzinne w relacje poddańcze, a z dzieci uczynił domowych niewolników... |
|
W zasadzie w tej sprawie żadna z kwestii nie jest wygodna i dlatego może lepiej byłoby o wszystkim zapomnieć. Zapomnieć o mordach i o perwersyjnych gwałtach... Udało się. Przeczytałam książkę Dzisiaj narysujemy śmierć Wojciecha Tochmana, chociaż po przewertowaniu kilkunastu stron miałam ochotę ją odłożyć, schować gdzieś głęboko.… |
| Można powiedzieć, że autor do perfekcji opanował arystotelesowską zasadę złotego środka. Doskonałe wyczucie i zachowanie odpowiednich proporcji pomiędzy historią, filozofią i polityką czynią tę lekturę nie tylko znośną, ale i przyjemną. |
| Łukosz uczy czytać. (...) Autor w każdym zdaniu udowadnia, że krytyka też może być piękna. Łukosz jest wirtuozem słów i mistrzem polszczyzny. (...) Jego eseje o literaturze stają się literaturą samą w sobie. |
| Na Kielecczyźnie ludzie są pazerni, okrutni i głupi, mają ciasne horyzonty i płaskie uczucia. Boga noszą na obrazach, nie w sercach, topią kocięta, a poważają tylko kasę. Ale wszyscy Polacy pochodzą zdecydowanie spod Kielc. [fragment opowiadania Marty Łosiak] |
|
Głos młodej pisarki zdaje się być głosem całego jej pokolenia, które obserwuje Rosję niby silną, ale jednak pogrążoną w marazmie i beznadziei Rosyjska dusza to taki sympatyczny termin, którym usiłuje się tłumaczyć wszystko, co dotyczy braci ze Wschodu, a na co nie sposób znaleźć jakiegoś racjonalnego uzasadnienia. Poszukiwanie… |
| Bałkany wyobrażone nie są książką łatwą. Co prawda autorka prezentuje swoje stanowisko w sposób przejrzysty, posługuje się jednak językiem akademickim. Jego największą zaletą jest inteligentna i bardzo subtelna ironia... |
| Autorzy recenzji Dziwnych teleskopów jednym głosem twierdzą, że bohaterowie Kaldera są symbolem pogubienia się ludzi w postsowieckiej rzeczywistości. Może coś w tym jest, ale ja nie do końca podzielam taką opinię... |
|
Wyspa Ściętych Hiacyntów nie jest lekturą łatwą, ale godną uwagi. Na początku lat 50. XX wieku świat zachwycił się realizmem magicznym. Nurt ten zapoczątkowany w sztukach plastycznych szybko przeniknął do literatury trwale zmieniając jej oblicze,… |
|
Ekstrem w wydaniu rosyjskim to coś, co można jednocześnie kochać i nienawidzić. To coś, co od lat stygmatyzuje ten kraj i tworzy jego egzotyczny obraz. W ostatnich latach pojawiła się tendencja, by każdy dziennikarz udający się w egzotyczną (albo nawet nie) podróż spsiał swoje wrażenia i wydał je w formie książkowej. Dzięki tej… |
| Wszystkie wątki łączy barwna, ale niespieszna narracja, która nieraz zachwyca. (...) Aż żal pomyśleć, że Polacy chyba nie potrafią już tak o swoim kraju pisać, a nawet tak na niego patrzeć. |
| Sukces Clarke'a opiera się na założeniu, że jego twórczość ma przede wszystkim bawić. Recepta prosta, ale skuteczna tylko wtedy, gdy autor rozumie różnicę między dobrym żartem a jego żałosną imitacją. |
| Kierując się przeświadczeniem, że najlepszą formą konstruktywnej krytyki jest konfrontacja wielu różnych opinii i poglądów dotyczących tego samego tematu Redakcja Wywroty.pl zamieszcza kolejne omówienie „Słownika uczuć…”, linki do poprzednich omówień znajdzie Czytelnik na końcu artykułu. |
|
Daniel Tammet z człowieka anonimowego, o którym nigdy wcześniej nie słyszałam, stał się dla mnie kimś bliskim. Był sobie chłopiec o pięknym umyśle tak najkrócej można streścić książkę Daniela Tammeta. Urodziłem się pewnego błękitnego dnia to niezwykła opowieść, która ukazuje świat… |
| „Gargulec” Andrew Davidsona ukazał się w 2009 roku nakładem wydawnictwa W.A.B., w tłumaczeniu Magdaleny Moltzan–Małkowskiej. Powieść zebrała bardzo dobre recenzje, a o jej popularności świadczą wysokie słupki sprzedaży. Za mocne nadużycie uważam jednak porównywanie „Gargulca” do „Imienia Róży”. |
|
Piekło czeczeńskich wojen w reportażach Asne Seierstad. Autorka nie ukrywa, że bardziej niż państwowe uroczystości interesują ją losy zwykłych ludzi... Książek nie powinno oceniać się po okładce, a już tym bardziej po tytule. Sama na ogół staram się tego nie robić. Niektóre pozycje mają jednak tę okładkę tak oryginalną, krzykliwą… |
|
„Coś dziwnego dzieje się w chmur dali...” Kilka słów o najnowszej powieści Joanny Bator. Normal 0 21 false false false PL X-NONE X-NONE Chmurdalia to najnowsza powieść Joanny Bator. Można ją odczytywać jako kontynuację Piaskowej Góry , ale równie dobrze można potraktować te… |
|
Leszek Gnoiński o wzlotach i upadkach jednego z najpopularniejszych i najbardziej cenionych współczesnych polskich zespołów. Wiosna 91: Wojtek Powaga poznał Artura Rojka. Powiedzieć, że wkrótce potem powstał zespół Myslovitz byłoby co najmniej dużym uproszczeniem. Zanim panowie z Mysłowic stali się jedną z… |
