|
|
alfabetycznie chronologicznie |
| Starszy, na oko mniej więcej pięćdziesięcioletni mężczyzna, żyjący samotnie na starej łodzi, wyrzucony z policji za jakieś przewinienia, powoli zapijający swoją rozpacz po śmierci ukochanej kobiety. Znacie? No to posłuchajcie. |
| Dwadzieścia sześć lat. Dziewiąta powieść. Dziesiątki pozytywnych recenzji. Tysiące sprzedanych egzemplarzy. O co chodzi z tą popularnością Olgi Rudnickiej? Postanowiłem sprawdzić to osobiście, bo autorka coraz bardziej odciska swoje piętno na tym, czym polska literatura popularna jest. Odpowiedź wcale nie jest oczywista. |
| Niegdyś braliśmy udział w przedstawieniach szkolnych po to, by sprawić przyjemność sobie, rodzicom i pani. Dziś nie mamy tego luksusu, bo hasłem nowego wieku stało się - „przedstawiaj albo giń!”. Rezultaty tej zmiany możemy poznać nieco lepiej dzięki niewielkiej książeczce Dubravki Ugrešić. |
| Cenzura? Zaraz, zaraz, jaka cenzura, przecież cenzura nie istnieje od 1989 roku! Tak mówi wielu, na czele z ministrem Zdrojewskim. Wydawałoby się więc, że można spać spokojnie. Po lekturze książki Ewy Majewskiej ten spokojny sen może już nigdy do was nie powrócić. |
| Kiedy ma się lat czterdzieści, nadchodzi pora podsumowań życia. Znamy to dobrze z różnych tekstów kultury, ale „Dziewięćdziesiąte” Sławomira Shutego to coś więcej niż wspominki kombatanta ciężkich czasów. To zapis stanu ducha. |
| Skandynawskie zbrodnie opanowały cały świat. Nikt nie rozumie jeszcze tego fenomenu, teorii jest wiele. Jedną z nich można zobaczyć na przykładzie książki, która opisuje prawdziwe zdarzenia. Czy aby jednak to wszystko wydarzyło się naprawdę? |
| Lider? Wizjoner? Trybun ludowy? Agent? Hochsztapler? Idiota? Ilu Polaków tyle odpowiedzi na pytanie o to, kim jest Lech Wałęsa. Książka napisana przez Niemca może wyłamać się z tego schematu. I dać nam odpowiedź ostateczną. Czy to się autorowi udało? |
| Božidar Jezernik napisał książkę o tym, o czym nie mówiło się głośno w Jugosławii. Jej lektura sprawi, że obraz kraju szczęśliwego i otwartego komunizmu zmieni się. Oczy zyskają inną, szerszą perspektywę. A czyż nie po to czyta się książki? |
