Czy słusznie Kościół rzymskokatolicki określany jest mianem „polskiego Kościoła”?

Polska kultura kształtowała się wszakże przez setki lat poprzez konfrontację z prawosławiem, protestantyzmem, judaizmem oraz innymi wyznaniami, a także z ideologiami i światopoglądami o charakterze świeckim czy wręcz wrogim religii, i to niekoniecznie tylko z komunizmem. Co jednak stanowiło i stanowi legitymację istnienia mniejszości wyznaniowych w Polsce, jak kształtowała się tożsamość niekatolickich obywateli w XX i XXI stuleciu? Teksty badaczy różnych dziedzin nauk humanistycznych, zebrane w książce przygotowanej z inicjatywy Stefana Dudry i Olgierda Kieca – pracowników Instytutu Politologii Uniwersytetu Zielonogórskiego – przynoszą próbę spojrzenia na przeszłość i aktualne problemy polskich mniejszości religijnych, a jednocześnie stawiają pytanie, czy możliwy jest inkluzywny model polskości, uznający wprawdzie dominującą rolę katolicyzmu w budowaniu wspólnoty narodowej, ale respektujący także prawo innych społeczności do funkcjonowania nie tylko w państwie, ale i w społeczeństwie.