Komentarze

jezu, jaki gniot i jaki niesmak zarazem

Przede wszystkim trzeba mieć o czym pisać. Ten tekst zieje pustką chociaż temat poruszony mocny, ale w temacie - nic.

Czemu gniot? Myśisz, że popieram komisję?

A kogo obchodzi co autor popiera? A kogo obchodzi za czym opowiada się czytelnik?

Bywa, wiesz, MaciArewicz ma lepsze metody gwałtu na sierotach smoleńskich...Tutaj eksperci popisują się tylko swoją pokrętną wiedzą, a sieroty traktują jak leniwych uczniów...

O, jest i Mithril;)

Aha, czyli wg Ciebie, Bosa, wiersz ma nie przedstawiać zdania ani autora, ani czytelnika?

Kompletnie nie rozumiesz Potisz. Wierszyki politycznie zaangażowane dawno wyszły z mody. Jeżeli coś Ci wierci się w brzuchu w związku..., wyraź to finezyjnie, z użyciem metafor. To tutaj jest ordynarne i gruboskórne. No i co? Odkryłeś już po której jestem stronie?

Dobra, lepiej zamknąć dziób i nic o tym nie mówić, a najlepiej tak jak mi radzisz - półsłówkami...

Mi się podoba - z ironią, dystansem, a jednocześnie z pełnym zrozumieniem bezsensowności katastrofy i żałosnych prób nadania jej znaczenia.

Marcin, dzięki za komentarz. Miło mi, że ten tekst doczekał się wyróżnienia:)

I to jest dopiero tragedia, kiedy Ci przyznający wyróżnienia, sami nie potrafią pisać po polsku.

Mnie tam się podoba, że zostałem wyróżniony;)

A mnie się podoba, że ty potrafisz :-)

Mnie się podoba, że Ty się cieszysz;) A jeszcze bardziej będę rad, jak mi pogratulujesz wyróżnienia;)

Mnie z kolei się podoba, że Tobie się podoba, kiedy ja się cieszę ;-) Gratuluję

Dzięki :)

Tragedie warto przerabiać na wiersze!

przerobić, to można płaszcz na kurtkę

Och, rzeczywiście. :)

A słyszeliście o tzw. wierszach postsmoleńskich? Tam dopiero można znaleźć hardcore, chyba Wencel je udostępnia na jakiejś stronie. Niestety nie znajdziemy tam mojego ulubionego wiersza "postsmoleńskiego", który zaczyna się od słów:

Urósł na ustach muchomor mglejarka,
że brat zostawił we mgle Jarka.

Kompletnie się nie rozumiemy. Pisać wolno i trzeba o wszystkim. Dobrze, żeby dobrze ;), a jak nie, to przynajmniej poprawną polszczyzną, a zwłaszcza opiekunowie przyznający wyróżnienia.

Tak, ostatnio powstało sporo wierszy opisujących tę tragedię.

Oj, Potisz, lubią Cię w tej redakcji :) Bezkrytycznie, miłością matki do dziecka :)

Ty też mnie czasem lubisz;)

Ale ja, jak Cię lubię, to przynajmniej za coś konkretnego ;)