Literatura

Grzegorz Kwiatkowski: „Radości”

 

Jutro ukaże się książka Grzegorza Kwiatkowskiego Radości. Tom utrzymany w duchu minimalizmu i estetyki Umarłych ze Spoon River Edgara Lee Mastersa jest pierwszą pozycją wydaną przez poetę w Biurze Literackim, a piątą w dorobku mieszkającego w Gdańsku autora.

 

Agnieszka Holland uważa, że "W Radościach Grzegorz Kwiatkowski dalej konsekwentnie drąży okrutne absurdy ludzkich losów. Jego poezja jest powściągliwa i jednocześnie potwornie brutalna. To dlatego, że jest tak bardzo osobista mimo że nie ma w niej słowa o lirycznym ego autora". 

 

Oddawanie głosu "innemu" stanowi o sile tej poezji, co zauważa Karol Maliszewski: "To chyba dobrze, gdy się komuś oddaje głos, tak oswajając obcość. Dobrze, gdy poeta  potrafi coś zrobić ze swoim egotyzmem. A w tej książce, w rozpętaniu wciąż żywych historycznych emocji, zdarzyło się coś, co wykracza poza tradycyjne miary liryki roli czy maski".

 

Cechą charakterystyczną tomu urodzonego w 1984 roku poety jest też minimalizm, o którym opowiada w rozmowie z Marcinem Sierszyńskim: "Wydaje mi się, że moje wiersze są coraz bardziej minimalistyczne, zwarte i lapidarne. (...) W momencie, w którym rozmawiamy, czyli w momencie Radości, te minimalistyczne, zwarte wiersze stanowią zdecydowaną większość".

 

Autora interesuje temat nieprzemijalności zła i jego ciągłego istnienia w świecie. Anna Nasiłowska zauważa: "Może tylko okrucieństwo jest w stanie dotknąć nas i poruszyć? Poezję Grzegorza Kwiatkowskiego wypełniają głosy umarłych. To stara tradycja, podjęta z żarliwością, z jaką mówi się o ranach nie do zabliźnienia, winach nie do zapomnienia i sprawach, które bolą".

 

Mówienie o sytuacjach granicznych jest stałym motywem tej twórczości. Paweł Paszek pisze w szkicu "Osobne milczenie": "Kwiatkowski jest dotychczas bardzo konsekwentny w swych poszukiwaniach. Próbuje on w zasadzie od pierwszego tomu Przeprawa wypowiedzieć jak najbardziej stanowczo i bezpośrednio doświadczenie graniczne, a Radości są jeszcze bardziej wydestylowane i zarazem jeszcze bardziej nasycone, stanowcze i bezpośrednie".

 

Grzegorz Kwiatkowski (ur. 1984) to poeta i muzyk, autor tomów wierszy: Przeprawa (2008), Eine Kleine Todesmusik (2009), Osłabić (2010) oraz polsko-angielskiego zbioru Powinni się nie urodzić (2011). Członek zespołu Trupa Trupa. Autor słów do spektaklu "Duety nieistniejące" Teatru Dada von Bzdülöw i Mikołaja Trzaski (2011).

 

Dwukrotnie zgłoszony do Paszportów Polityki (2009, 2010). Stypendysta Ministra Kultury (2012). Laureat m.in. Nagrody Splendor Gedanensis (2011) i Nagrody Miasta Gdańska dla Młodych Twórców (2009).

 

 

Zobacz także

 

Fragmenty Radości (od czwartku) >>>

http://www.biuroliterackie.pl/przystan/czytaj.php?site=100&co=txt_4378

 

Szkic Pawła Paszka (od piątku) >>>

http://www.biuroliterackie.pl/przystan/czytaj.php?site=100&co=txt_4379

 

Rozmowa z autorem (od soboty)

http://www.biuroliterackie.pl/przystan/czytaj.php?site=100&co=txt_4380

 

Komentarz do wierszy (od niedzieli)>>>

http://www.biuroliterackie.pl/przystan/czytaj.php?site=100&co=txt_4344


Dodaj komentarz anonimowo lub zaloguj się
 
kamil
kamil 16 stycznia 2013, 16:59
:)
przysłano: 16 stycznia 2013 (historia)


Strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług zgodnie z Polityką prywatności.
Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookie w Twojej przeglądarce.

Zgłoś obraźliwą treść

Uzasadnij swoje zgłoszenie.

wpisz wiadomość

współpraca