Zmarł Seamus Heaney

W wieku 74 lat zmarł laureat Nagrody Nobla Seamus Heaney, autor wydawanych w 1998 i 2010 roku w Biurze Literackim Kolejowych dzieci. W 2000 roku współorganizowaliśmy wieczór autorski poety w Teatrze Polskim w Warszawie.

W wieku 74 lat zmarł laureat Nagrody Nobla Seamus Heaney, autor wydawanych w 1998 i 2010 roku w Biurze Literackim Kolejowych dzieci. W 2000 roku współorganizowaliśmy wieczór autorski poety w Teatrze Polskim w Warszawie. Kolejowe dzieci były pierwszą obcojęzyczną książką oficyny Artura Burszty. 

Seamus Heaney urodził się 13 kwietnia 1939 roku. Był poetą, eseistą, prozaikiem, dramaturgiem, tłumaczem. Studiował literaturę angielską na Queen’s University. W latach 1975-1981 kierował wydziałem literatury w dublińskim Carysford Training College. Od 1982 roku wykładał na Uniwersytecie Harvarda, prowadząc jednocześnie (w latach 1989-1995) Katedrę Poezji na Oksfordzie.

W 1983 roku, wraz z B. Frielem i S. Rea, założył wydawnictwo Field Day Publishing. W roku 1995 otrzymał literacką Nagrodę Nobla. Laureat m.in. Gregory Award for Young Writers, Geoffrey Faber Prize, Whitbread Book of the Year Award (za zbiór The Spirit Level, 1996), T.S. Eliot Prize (za District and Circle, 2006), David Cohen Prize (2009) czy Forward Prize (2010).

W Kolejowych dzieciach Piotr Sommer, tłumacz Seamusa Heaneya, przedstawił zapis swoich wieloletnich spotkań, czyli wiersze, które, mówiąc słowami poety, „budzą zazdrość, są bez sztuczek i są wiarygodne”. Sommer „od Heaneya odchodził, do Heaneya wracał”:

„Ciekawiło mnie, inaczej mówiąc, w czym się zawiera literacka świetność wczesnego Heaneya. Mimo sceptycyzmu wobec renomy, która nie całkiem sprawdzała mi się w czytaniu (i mimo niezadowolenia na widok niektórych własnych przekładów), świetność tę, zwłaszcza od jego trzeciej książki, odczuwałem dość wyraźnie”.

„Nieufność mogą budzić oba oblicza tej poezji, zarówno sielskie, jak i zaangażowane, których połączenie przypomina przepis na to, w jaki sposób stać się autorem bardzo sławnym” – zauważał Paweł Sarna. „Jest to raczej poezja tego, co przyziemne, tego, co się wydarza, nie zaś poezja spekulacji traktowanych, jako ćwiczenia umysłowe” – dodawał Jacek Gutorow.

W wywiadzie udzielonym Dziennikowi Portowemu w 2000 roku autor mówił: „Poezja to najpiękniejsze z wyobrażalnych zjawisk. Poezja to, cytując innego irlandzkiego poetę, Dereka Mahona, ‘przyszłość doskonała, promieniejąca z naszej jaśniejszej strony’. Bowiem poeci są zawsze ludźmi o dobrym usposobieniu, ich jaśniejsza strona jest obecna w ich poezji”.

Zamów Kolejowe dzieci >>>

http://www.poezjem.pl/pl/open/catalog/on/product/id/113463