P. Unity wystąpi przed Trombone Shorty Orleans Avenue

P.Unity to dziesięcioosobowy, warszawski projekt osadzony w funkowej stylistyce. Zainspirowani działalnością artystów spod znaku Parliament/ Funkadelic, mniej popowymi dokonaniami Prince´a czy koncertowym dorobkiem D´Angelo i Soultronics, muzycy chcą odczarować obraz funku rozumianego dziś często jako easy-listeningowe brzmienie rodem z dyskotek statków wycieczkowych. Funk P.Unity to nie cekiny i brokatowe dzwony - to ukłon w stronę psychodelicznego oblicza George´a Clintona i brudnych brzmień Sly & The Family Stone, to bardziej nieuchwytny nastrój niż czysto techniczne określenie gatunkowe. Zespół buduje swoje brzmienie czerpiąc również z dorobku licznych spadkobierców funkowej stylistyki - od hiphopowych gigantów jak Snoop Dogg czy A Tribe Called Quest, przez neosoulową scenę spod znaku Soulquarians, po beatowych i elektronicznych innowatorów skupionych wokół labelu Brainfeeder. Nie brakuje też wpływów jazzu, na którym wychowała się spora część grupy.

Trombone Shorty & Orleans Avenue są doskonale znani polskiej publiczności. Występowali już w roli supportu na dwóch ogromnych koncertach - jesienią 2015 roku przed Foo Fighters i latem 2018 przed samymi The Rolling Stones. Pomiędzy tymi koncertami gościli jako gwiazdy wieczoru w kilku polskich miastach, gdzie publiczność nie pozwalała Trombone Shorty & Orleans Avenue szybko zejść ze sceny, a każdy występ nagradzała długimi oklaskami.

Urodzony w Nowym Orleanie Troy Andrews, który w świecie muzyki znany jest jako Trombone Shorty, już w bardzo młodym wieku miał na koncie osiągnięcia, jakie marzą się wielu jego starszym kolegom po fachu. Współpracował, chociażby z Markiem Ronsonem, Cee-Lo Greenem, LeAnn Rimes, Zac Brown Band, Madonną, Macklemorem, czy Jeffem Beckiem. Pojawił się w słynnych amerykańskich programach telewizyjnych (m.in. u Jaya Leno, Davida Lettermana), serialach, a także zagrał w przerwie meczu gwiazd NBA.

Wielka od lat postać nowoorleańskiego jazzu pojawiła się na świecie 2 stycznia 1986 roku. Jest równie świetnym puzonistą, co trębaczem. Pochodzi z dzielnicy Tremé, więc nie dziwi fakt, że już jako dorosły i ukształtowany artysta został zaproszony do udziału w tak właśnie zatytułowanym serialu autorstwa Davida Simona (m.in. "The Wire"). Muzyka była mu pisana. Już jako czterolatek stał na scenie u boku Bo Diddleya podczas New Orleans Jazz & Heritage Festival. Dwa lata później stał już na czele zespołu, biorącego udział w paradach. Będąc nastolatkiem, wchodził w skład The Stooges Brass Band. Swój ogromny talent szlifował w szkole The New Orleans Center For Creative Arts (NOCCA).

Pierwszym z wielkich, który zaprosił go do współpracy, był Lenny Kravitz. Gdy nie koncertował po świecie, Trombone Shorty aktywnie uczestniczył w życiu muzycznym Nowego Orleanu. Kiedy miasto zostało zniszczone przez huragan Katrina, muzyk wszedł w skład New Orleans Social Club, aby nagrać album, z którego dochód został przeznaczony na pomoc ofiarom żywiołu. W 2006 roku wystąpił na scenie z U2 i Green Day w Nowym Orleanie podczas show przed meczem futbolu amerykańskiego. Rok później magazyn "Offbeat" z Nowego Orleanu nagrodził Trombone'a Shorty'ego tytułem "Wykonawcy roku".

Trombone Shorty jest oczywiście nie tylko sidemanem, lecz również bandleaderem, nagrywającym na własny rachunek od 2002 roku, a od 2009 roku koncertującym pod szyldem Trombone Shorty & Orleans Avenue. Ostatnie studyjne dokonanie nowoorleańskiego muzyka to pochodzący z 2017 roku album "Parking Lot Symphony". Płytę otwiera kompozycja "Laveau Dirge No. 1", kwintesencja piękna soulu z Nowego Orleanu, poświęcona słynnej kapłance voodoo. Wraz z towarzyszącymi muzykami Trombone Shorty skacze na płycie z gatunku na gatunek, czerpiąc również z bluesa, funku, hip-hopu, popu. Jak mówi: "Muzyka przynosi jedność".

Album wyprodukował nominowany do Grammy producent Chris Seefried (Andra Day, Fitz And The Tantrums), a wśród współpracowników pojawili się członkowie Edward Sharpe & The Magnetic Zeros, The Meters, Better Than Ezra, Dumpstaphunk. Najpierw Trombone Shortz pracował przez dwa tygodnie w swoim domowym studiu, a potem musiał wyruszyć w drogę i to, co nagrał, przeleżało na twardym dysku przez rok z okładem.

Po powrocie kompozycje zostały zarejestrowane z pełnym składem. W zestawie znalazł się napisany przez legendę sceny nowoorleańskiej Allena Toussainta utwór "Here Comes The Girls" oraz kompozycja The Meters "It Ain't No Use", w której gościnnie pojawia się gitarzysta zespołu Leo Nocentelli. W napisaniu "Familiar" wspomógł go Aloe Blacc.

Są na płycie momenty wzruszające, jak instrumentalny "Tripped Out Slim", zainspirowany śmiercią przyjaciela rodziny, który miał właśnie taką ksywkę. Ślady popu znajdziemy w "Where It Atl", który napisał znany z Better Than Ezra Kevin Griffin.

Warto zaznaczyć, że Trombone Shorty nie tylko prezentuje umiejętności gry na puzonie, lecz również świetnie śpiewa. "To życiowa płyta. O tym, by iść do przodu bez względu na przeszkody" - mówi Trombone Shorty o "Parking Lot Symphony". I sam stosuje się do tej tezy. Odniesione sukcesy dowodzą, że było warto.

P.Unity funkcjonuje w niemal niezmienionym składzie od 2014 roku. Zespół ma na koncie dobrze przyjętą EPkę "Mango" (2017), która otworzyła grupie drzwi na wiele polskich scen. Materiał dotarł również do legendy polskiego jazzu - Michała Urbaniaka, który zaprosił P.Unity do współpracy przy ostatnim albumie projektu Urbanator Days - "Beats & Pieces". Na krążek trafiły dwa utwory zaaranżowane i nagrane przez zespół - "P.Lex" i "Wasabi Vibe" i zostały docenione przez polskie media. Na początku października 2018 r. nakładem U Know Me Records, zespół nagrał swój pierwszy długogrający album "Pulp". Mimo wciąż powiększającego się dorobku studyjnego grupa najpewniej czuje się w warunkach koncertowych. Ostatnio zespół został świetnie przyjęty na festiwalach Spring Break (Poznań), GoodVibe (Koszalin), Pol'and'Rock (dawniej Woodstock-Kostrzyn nad Odrą), Solidarity of Arts (Gdańsk) oraz występach klubowych w Krakowie, Lublinie, Łodzi i Warszawie.