Nowa wystawa!: Warszawa Białoszewska

„Warszawa Białoszewska” –  najnowsza wystawa w Muzeum Literatury! Główny ton nadają jej współbrzmienia i wzajemne odbicia w relacji Poeta–Miasto.

Miasto: Warszawa - labirynt aglomeracji - naturalny habitat literacki Białoszewskiego. W tym labiryncie aglomeracji utwory Białoszewskiego, niczym nić Ariadny, wyznaczają szlak przemieszczeń i podróży. Nie byłoby Białoszewskiego, jakiego znamy, bez Warszawy. Ale i miasto straciłoby wiele, gdyby się Białoszewski nie narodził i nie uczynił z Warszawy poligonu swej rozchełstanej, witalnej, precyzyjnej, uważnej dla każdego szczegółu poezji…

Artysta: Miron Białoszewski -  (1922-1983) – polski poeta, prozaik, dramatopisarz i aktor teatralny. Uchodzi za jednego z najwybitniejszych polskich twórców awangardowych XX w. Chociaż przez trzydzieści lat od swej śmierci, schodzi z pozycji awangardowych i eksperymentatorskich – na jakich go często sytuowano i staje się  przede wszystkim poetą egzystencji. Drobiazgowość jego obrazków poetyckich, pietyzm dla szczegółu, „magnetofonowa” rejestracja języka ulicy w ruchu: to obecnie wydaje się rękojmią maestrii artystycznej, właściwej autorowi Szumów, zlepów, ciągów. Jego wiersze – coraz bardziej zdają się, z perspektywy czasu, przypominać „fotografie”: języka, zdarzeń, epizodów życia. W tej poezji zwyczajność i banał codzienności urasta często do wymiarów epifanijnych olśnień.

Wystawa Warszawa Białoszewska opowiada o tym nierozerwalnym związku między wyjątkowym człowiekiem i piękną, ale i zdegradowaną materią. Oferuje podróż przez meandry ulic, zaułków, bram i podwórek, a także przez meandry myśli i słów.

Fotograficzną narrację wystawy tworzą prace mistrzów: m.in. Ireny Jarosińskiej, Eustachego Kossakowskiego, Marka Piaseckiego, Tadeusza Sumińskiego, Henryka Poddębskiego, Zdzisława Wdowińskiego, Edwarda Hartwiga, Andrzeja Kossobudzkiego, Adama Broża, Zbigniewa Dłubaka oraz naszych kolegów: Anny Kowalskiej i Maćka Bociańskiego.

Świadectwem istotnych związków i przyjaźni twórczych Mirona Białoszewskiego będą dzieła Józefa Czapskiego i Kobieta w oknie Jan Lebensteina, obraz ofiarowany Poecie przez malarza.

Dokumentację fotograficzną Teatru na Tarczyńskiej i Teatru Osobnego dopełniają rewelacyjne materiały Polskiej Kroniki Filmowej z zapisami fragmentów spektakli.