Burza w reż. Krzysztofa Garbaczewskiego w finale Konkursu o Złotego Yoricka

Kilka dni po powrocie z Chin, gdzie Dziady. Części I, II, IV i wiersz Upiór w reż. Michała Zadary pierwszy raz w historii stosunków polsko – chińskich zaprezentowane zostały na scenie Stołecznego Teatru Artystycznego w Pekinie, Teatr Polski we Wrocławiu po raz kolejny wyjeżdża ze swoim spektaklem.

Tym razem Burza w reż. Krzysztofa Garbaczewskiego pokazana zostanie na Festiwalu Szekspirowskim w Gdańsku.

Burza Williama Shakespeare’a w reżyserii Krzysztofa Garbaczewskiego jako jedno z trzech polskich przedstawień zakwalifikowała się do finału XXII Konkursu na Najlepszą Inscenizację Dzieł Dramatycznych Williama Shakespeare’a w sezonie artystycznym 2014/2015. Wyboru tegorocznego laureata Złotego Yoricka dokona pięcioosobowe jury, w którego skład wchodzą teatrolodzy, krytycy teatralni oraz dyrektorzy teatrów i aktorzy. Rozstrzygnięcie rywalizacji nastąpi pomiędzy 31 lipca a 9 sierpnia 2015 podczas XIX Festiwalu Szekspirowskiego w Trójmieście, gdzie zostaną pokazane wszystkie trzy spektakle finałowe. Zagramy na Dużej Scenie Teatru Wybrzeże w Gdańsku w sobotę 8 sierpnia 2015 o godzinie 19:00.

Pozostali finaliści to Król Lear w reżyserii Jana Klaty (Narodowy Stary Teatr w Krakowie) oraz Kto wyciągnie kartę wisielca, kto błazna? według Króla Leara w reżyserii Pawła Miśkiewicza (Teatr im. J. Słowackiego w Krakowie).

Konkurs o Złotego Yoricka odbywa się nieprzerwanie od roku 1994 i stanowi swoiste podsumowanie rodzimych realizacji Szekspirowskich danego sezonu artystycznego. W ramach konkursu swoje realizacje pokazywali najwięksi polscy reżyserzy, tacy jak Krzysztof Warlikowski, Maciej Prus, Grzegorz Wiśniewski czy Jan Klata.

Selekcjoner Łukasz Drewniak o Burzy:
"Najważniejsza w wizji Garbaczewskiego jest czarna, burzowa chmura wisząca nad scenicznym światem, poruszająca się nad głowami bohaterów, przygniatająca ich do ziemi. Żywa, wykonująca zagadkowe ruchy, jakby oddychająca wyspa – chmura to reminiscencja czarnego dymu z serialu LOST. Ale jest i narzędziem opresji, i podświadomością bohaterów, seksualnym pragnieniem dzikiego i Czarnego Lądu. Burza Garbaczewskiego to nie tylko świat – to także przedstawienie. Zewnętrzna atrakcyjność spektaklu zręcznie przysłania nowe interpretacyjne zagadki. Do Szekspirowskich tajemnic dochodzą kolejne: jak wytłumaczyć każdy element znaczeniowy świata Garbaczewskiego, jak nazwać jego metodę, opisać fantasmagoryczno-medialną realność, którą zamieszkuje ze swoimi postaciami".