Historia Teatru Współczesnego we Wrocławiu

Historia Wrocławskiego Teatru Współczesnego

Jak można przeczytać na blogu Hotelu Europejskiego, Historia Wrocławskiego Teatru Współczesnego sięga końca lat 20. XX wieku. Wówczas bowiem oddany został do użytku budynek, znajdujący się wówczas jeszcze przy Büttnerstrasse w niemieckim Breslau. Budynek ten zaprojektował Max Taubert, architekt znany w mieście przede wszystkim z licznych projektów willi i domów jednorodzinnych. Choć w oddanym w marcu 1929 roku budynku znajdowała się sala teatralna na 450 miejsc, na początku służył on jako... dom parafialny dla mającej w tym czasie główną siedzibę w Kościele Św. Elżbiety wrocławskiej parafii Ewangelicko-Augsburskiej.

Okres II wojny światowej budynek przetrwał bez większych uszkodzeń i już w 1946 roku mógł zostać oddany w dzierżawę Zenonowi i Elżbiecie Kalinowiczom, którzy po powrocie z Syberii planowali na Ziemiach Odzyskanych założyć teatr dla dzieci. Po uzyskaniu zgody władz w budynku, znajdującym się teraz już przy ulicy Rzeźniczej we Wrocławiu, działalność rozpoczął Teatr Lalki i Aktora. Na premierę należało jednak nieco zaczekać – we wnętrzu zniszczenia były znacznie poważniejsze, niż wydawać by się mogło z zewnątrz. Po przeprowadzeniu niezbędnych renowacji i zdobyciu brakującego wyposażenia scenicznego pierwszą sztukę na deskach teatru wystawiono w październiku 1946 roku.

Już trzy lata później przemiany polityczne i gospodarcze doprowadziły jednak do kolejnej zmiany. Upaństwowiony z początkiem 1950 roku teatr zmienił nazwę na Państwowy Teatr Młodego Widza. Kolejną zmianę nazwy teatr przeszedł w roku 1957, gdy pod kierownictwem Adolfa Chronickiego zdecydowano się na nawiązanie do tradycji tak zwanego „teatru rozmaitości”, znanej między innymi we Lwowie i w Warszawie. 1 stycznia 1957 roku stał się więc momentem, gdy w panoramie Wrocławia zaistniał Państwowy Teatr Rozmaitości we Wrocławiu. Nazwa Teatr Współczesny im. Edmunda Wiercińskiego, którą znamy dzisiaj, pojawiła się dopiero w dziesięć lat później, w sierpniu 1967 roku. To od tego momentu na deskach teatru pojawiać zaczęły się słynne i głośne spektakle na motywach dzieł między innymi Józefa Szajny, Helmuta Kajzara czy Andrzeja Witkowskiego. W latach 70., pod kierownictwem Kazimierza Brauna, zaczęto również coraz częściej wystawiać dzieła wrocławskiego dramaturga i poety Tadeusza Różewicza. W latach 1975-1984 był on wręcz najważniejszym z artystów wystawianych regularnie na scenach teatru. W tym czasie w Teatrze Współczesnym działał prężnie również Helmut Kajzar, adaptując dla potrzeb wrocławskiej sceny dzieła zarówno swoje jak i innych dramatopisarzy.

Wrocławski Teatr Współczesny obecnie

Również w ostatnich kilkunastu latach Wrocławski Teatr Współczesny bezustannie się rozwija. Od 2001 roku, dzięki ówczesnej dyrektorce naczelnej i artystycznej, do dziś organizuje on Międzynarodowy Festiwal Teatralny „Dialog” - Wrocław, podczas którego mieszkańcy i odwiedzający mogś zapoznać się z dziełami najbardziej znanych i wpływowych postaci światowego teatru. Festiwal ten uznawany jest obecnie za jedno z najważniejszych, jeśli nie najważniejsze wydarzenie teatralne w Polsce.

Publikacja: insane.agency