Gniew

Ciało przygotowuje się do ataku. Pobudzają się odpowiednie ośrodki w mózgu, serce zaczyna bić szybciej, zredukowane jest odczuwanie bólu. Zwiększa się refleks i pocą się ręce. Jako emocja aktywna, gniew wyzwala się w momencie, gdy ktoś próbuje przekroczyć lub naruszyć należące do nas terytorium.

Wychodząc od indywidualnych doświadczeń trójki aktorów Teatru Powszechnego oraz czwórki chłopców w wieku 12-15 lat, chcemy, z ich udziałem, zastanowić się, jak wyrażany jest gniew. Połączenie dorastających chłopców i dorosłych mężczyzn daje możliwość pracy nad kategorią gniewu jako dynamiczną, zmieniającą się wraz z wiekiem i doświadczeniem życiowym, emocją. Interesuje nas zarządzanie afektem w symbolicznej i ponadjednostkowej sferze: kto jest „strażnikiem” wyrażania gniewu? W jaki sposób się go tłamsi oraz w jakim stopniu można świadomie nim dysponować?

Zdecydowanie nie przypisując a priori gniewu mężczyznom, chcemy przyjrzeć się samej męskości – jak jest wytwarzana i odmieniana poprzez obowiązujące, chciane lub nie, wzorce oraz fantazje i sentymenty na jej temat. Fantazja o byciu mężczyzną, o byciu chłopcem, sentyment o chłopcu uwięzionym w mężczyźnie i mężczyźnie w chłopcu. Co właściwie łączy mężczyzn, których dzielą pokolenia? Jakie relacje mogą się wytworzyć w takim zestawieniu?

obsada: Grzegorz Artman, Mateusz Łasowski, Oskar Stoczyński (aktorzy Teatru Powszechnego) oraz Sebastian Koncewicz, Kajetan Dąbrowski, Łukasz Ludwiniak i Aleksander Kwiatkowski (czworo nastolatków wybranych podczas warsztatów teatralno-ruchowych Małgorzaty Wdowik i Marty Ziółek) reżyseria: Małgorzata Wdowik