Manifest Neowersyfikacyjny

sp(o)jrzałem na br-a:k

st-(u)k ona: spojrzał(a) na m-(y)śl

-nie kolos;aln!ość piach za;p-(i)ach

-ach? n(o)rmalno,ść j(e)st cz(y)m;?

NEOWERSYZM

1. Jak wiadomo, podział wersyfikacyjny jest rozgraniczeniem, obejmującym nie wersy, a słowa. Podział wersów winien być możliwie funkcjonalny lecz nie sylabiczny, dlatego przy przenoszeniu słów, należy czynić to tak, aby powstawały nowe wyrazy, czyste w swej interpretacji. Jeśli nowe wyrazy nie powstają, muszą powstać.

2. Nie oszukujmy się, niektóre samogłoski w języku polskim z punktu widzenia fonetycznego są całkowicie zbędne, jedyna wartość interpretacyjna pozostaje na papierze. Dlatego powinny zostać jasno wydzielone z tekstu czytanego, umieszczone w nawiasach i nie czytane.

3. Tytuł jest bezpośrednim nawiązaniem do treści utworu, tak więc,

zaznaczając jego kontynuację, powinien on zawierać wyrazy ostatniego wersu w odwróconym szeregu, aby uwstecznić jego treść.

4. Aby zachować melodyjność utworu rymy aa bb powinny odnosić się do

drugiego słowa każdego wersu.

5. Aby jednak forma nie ograniczała treści, akcenty ostatnich wyrazów

każdego wersu powinny być odmienne.

6. Przy nowych treściach potrzebne są nowe oznaczenia fonetyczne. I tak:

, - oznacza akcent w wyrazie

- - oznacza wersyfikację

? - dwa razy czytamy słowo (ew. fragment) przed znakiem

! - dwa razy czytamy słowo po znaku

, , - podwójność (zdublowanie spacją)

: - przedłużenie samogłoski.