Uruchom wszechświat! To najpiękniejsza z maszyn

W nieokreślonej przestrzeni i nieoznaczonym czasie rozgrywają się z pozoru normalne wydarzenia. Młoda kobieta opiekuje się mężczyzną, utrzymywanym przy życiu przez medyczny sprzęt. Jej praca jest prosta. Pacjent jest bezimienny a jego los jest z góry przesądzony. Jest tylko dawcą. Mimo tego mężczyzna, którego pielęgnuje Julia zostaje powiernikiem jej najbardziej intymnych przemyśleń. Staje się jej pamiętnikiem. W pewnym momencie kobieta znajduje podejrzany symbol na ciele mężczyzny. Idąc jego śladem spotyka niesamowitą kobietę, uznającą się za mistyczne medium. Kobieta ta mąci ułożony światopogląd Julii nierealnymi teoriami.  

Julia spotyka również współpracownika, z którym dzieli się swoim sekretem. Oboje coraz bardziej wnikają w tajemnice, którą kryję przeszłość mężczyzny. Jak daleko potrafią posunąć się by odkryć wszystkie karty? 

Bezimienny żołnierz wędruje pustymi ulicami. Zgubił się w tajemniczym mieście. Utraciwszy pamięć, nie potrafi zrozumieć gdzie jest i dokąd ma się udać. Jedyną nadzieją zostaje dwójka dzieci, których znajduje po drodze. Mimo niechęci do towarzystwa, zabiera ich ze sobą. Dzieci mają pewne informacje, które mężczyźnie pozwalają odzyskać wspomnienia. Nie spodziewa się jednak, że ten proces będzie bolesny i zawiły.

Opowiadanie „Wszechświat to najpiękniejsza maszyna” kreuje niezwykłą wizję świata, w którym życie polega na interakcji z otoczeniem. Słowa i uczynki bohaterów mocno wpływają na rzeczywistość mimo niepewności ich czynów i ciągłego poszukiwania sensu własnego istnienia. Historia od samego początku jest szyfrem, który odsłaniają kolejne strony.

Czytając opowiadanie, czytelnik zostaje wciągnięty w tryby maszyny, którą jest otaczający nas wszechświat i tym samym, również staje się jednym z bohaterów.