Bycie hermafrodytą jest naturalne ("Kim jest Sam?")

"To nowoczesna bajka odpowiadająca na potrzeby dzieci, które coraz częściej mają problemy z akceptacją inności tak u drugiego człowieka, jak i u samych siebie". Nie zgodzę się. Wydaje mi się, że dzieci w swojej naturalnej szczerości i używaniu umysłu (jeszcze nie zmąconego różnymi propagandami) często patrzą po prostu trzeźwiej i widzą, że "król jest nagi".

Wojtku, tak. Przy założeniu, że nie zmąci się ich właśnie, ale robi się to dość wcześnie. Nawet zanim nauczą się czytać. Wystarczy przyjrzeć się temu, co dzieje się w szkołach w pierwszych klasach.

Niestety odrzucenia inności wielu zostało nauczonych dość wcześnie. Jeszcze będąc dziećmi. Dobrze by było, gdybyśmy dzieci - póki są dziećmi - nie zmuszali do przyjęcia naszych światopoglądów. Niestety jest inaczej.

Jeśli mówimy np. o homoseksualizmie to dobrze by było, żeby dzieci uczyć tolerancji, nie zmuszać do akceptacji. Te pojęcia zostały rozmyte i to przez funkcjonariuszy ideologicznego frontu z tej lewej strony. Ja homoseksualistów toleruję i szanuję, choć homoseksualizmu nie akceptuję i uważam go za jednoznacznie moralne zło.

Dzieci, szczególnie chłopców w pewnym wieku, nie zmusimy do subtelności i fascynacji kolegą, który postanowił zacząć stylizować się na Davida Bowie.

Wojtku, ja nie chciałbym nikogo do niczego zmuszać właśnie. Nikt nie musi fascynować się kolegą. Wystarczy, aby go nie piętnował, aby nie krzywdził kogoś ze względu na inność. Jakąkolwiek. Może ona dotyczyć stroju, poglądów, a nawet otyłości. Nasze społeczeństwo piętnuje inność, a dzieci tym szybko nasikają. Poprzez telewizję, Internet etc. A czasami - niestety - postawy i rozmowy otaczających ich dorosłych.

Pozdrawiam

Rety, ja tego kompletnie nie ogarniam. Temat jest trudny dla dorosłych, po cholerę prać dzieciom mózgi od małego...
Świetna satyra na sam pomysł napisania takiej książki to skecz kabaretu Koń Polski o próbie uzyskania pozwolenia na otwarcie sklepu w którym muszą być nie tylko toalety dla pań czujących że są panami i odwrotnie, ale i dla dzieci z takimi samymi zachowaniami.
Czasem mam wrażenie, że świat upadł na głowę a ci, którzy próbują go podnieść usilnie starają się, by stał na rzęsach. "Nie ogarniam, Jezus Maria, nie ogarniam..."
Nic już nie jest normalnie, a gdy się o tym mówi głośno zaraz wyzywają człowieka od ...fobów jakiś tam. zdziwaczenie społeczeństwa jest w jakiś sposób proporcjonalne do jego zamożności i ilości oglądanych paradokumentów... ech... świat schodzi na psy...

@xminutka, ja proponuję nie dzielić toalet na męskie i damskie. Tak będzie najwygodniej.

Poza tym: wydaje mi się, że tak zwani normalni dorośli (choć jak pisał Orwell: "Normalność nie jest kwestią statystyki") mają problem pojąć wiele rzeczy właśnie dlatego, że taki nie inny świat im pokazywano i takie nie inne normy im wpajano.

Jedni chcą mówić o tym, że gdzieś tam istnieje Bóg, że było ponoć coś takiego jak niepokalane poczęcie, inni, że istnieje reinkarnacja, a jeszcze inni pokazywać, że świat składa się z różnych elementów... Po co prać im mózgi jednym, drugim lub trzecim? Może po prostu pokazać, że ludzie myślą różnie? Może nauczyć ich bycia krytycznym wobec wszystkich poglądów? Które wybronią się w oparciu o naukę?

I nie mogę zgodzić się, że świat schodzi na psy. Jest ciągle równie dziwaczny jak był kiedyś. Tylko mamy inne rodzaje dziwactw.

Moim zdaniem to książka na miarę naszych czasów, ale nie dla naszego społeczeństwa. Dla wielu będzie to dziwactwo, ale ja chętnie przeczytam :)

Agnieszka Deja, ciekawa opinia.

Michał, napisałeś:"ja proponuję nie dzielić toalet na męskie i damskie. Tak będzie najwygodniej". Czy "najwygodniej" nie byłoby przestać szyć ubrania męskie i damskie? Czy najwygodniej nie byłoby przestać nadawać imiona sugerujące płeć? Etc.

A jeszcze a propos "poglądów, które wybronią się w oparciu o naukę", to taka polityka "mieszania płci" jest mało racjonalna, tak samo nietraktowanie pewnych zaburzeń tożsamości czy homoseksualizmu jako zaburzeń właśnie. Zauważ, że liberałowie i postępowcy nie posługują się argumentami, logiką, a jedynie emocjonalną narracją i tym, że "wszystko wolno".

Wojtku, oczywiście samo "najwygodniej" było lekko ironiczne. Chociaż przecież w wielu miejscach (np. mówiąc ogólnie: lokale gastronomiczne) znajduje się wyłącznie jedna toaleta. Nikomu to nie przeszkadza. Co do ubrań. Stroje lub elementy strojów unisex to nie dzisiejszy wymysł. Zdarzają się dość powszechnie. I szczerze - czasami wolałbym, aby w moim rozmiarze zdarzały się niektóre tzw. damskie stroje. Czy ubranie jakie nosze ma decydować o mojej męskości? Jeżeli ktoś tak uważa, to przecież sam może tak się ubierać. Czy jednak wypada zabraniać innym spojrzeć na świat z odmiennej perspektywy? Ja - zauważ - nikomu nie każę przestawać tak czy inaczej rozumieć podział płci. Wolałbym jednak, aby nikt nie narzucał mi swojego podziału jako jedynego, żeby właśnie dzieciom nie sugerować, że to co lansuje się powszechnie jest jedynym dobrym wyborem.

Chciałbym, aby ślimak Sam nie musiał się chować. Żeby nie musiał się wstydzić. Tak jak nie powinien się wstydzić nikt inny z innych powodów.

Poza tym, czy ja komuś wmuszam mieszanie płci? Nie wydaje mi się. Może robi to ktoś inny w innym miejscu. Ja nie chcę, aby wzór Sama był jedynym i że wszyscy mamy do niego dążyć. Chcę, aby po prostu nie musiał czuć się gorszy. Nikt też nie musi go gloryfikować. Można nadal obok czytać baśni klasyczne, stare bajki. Nawet trzeba, aby pokazywać różne wzorce. Pokazywanie jednego - takiego, czy innego - to właśnie - posłużę się zwrotem wprowadzonym do tej dyskusji przez xminutkę - pranie mózgu.

Czy bycie hermafrodytą, czy homoseksualizm jest czyjąś tożsamością czy zaburzeniem jej właśnie? Wydaje się, że jest częścią ludzkiego ja to kim się czuje i kto go seksualnie pociąga. Ja na przykład - jako heteroseksualny mężczyzna - odczuwam pociąg do kobiet. Nie wszystkich. I raczej sobie tego nie wmawiam. Tak po prostu mam. Myślę, że seksualność to część mnie, a nie zaburzenie tożsamości.

Co do liberałów i postępowców. Może lepiej ich tu nie przywoływać, póki sami się nie zjawią, aby bronić siebie. Zostawmy rozmowę między tymi, którzy już tu są i chcą rozmawiać. Co Ty na to?

Michał, a gdybym ja z powodu zaburzeń uważał się za Napoleona albo... premierzycę Ewę Kopacz na przykład. Czy nie miałbym prawa do roszczeń w tej sprawie, żeby mi wydać stosowne dokumenty, tytułować mnie w ten sposób itd. Czy nie byłaby to część mojej tożsamości?

Chodzi mi o to, że - wbrew temu cytatowi z Sartre'a - nie jesteśmy tym, co z siebie zrobimy (czy też jak się wykreujemy, w zależności od tłumaczenia), ale jest obiektywna prawda o nas samych.

Wojtku, jak rozumiem Ty tę obiektywną prawdę znasz? I twierdzisz, że nie można o kimś obiektywnie stwierdzić, że jest homoseksualny? Że pociąg seksualny do takiej czy innej płci można utożsamiać z uważaniem siebie za inną osobę? Według Ciebie stwierdzenie: lubię uprawiać seks z osobnikami tej samej płci lub pociągają mnie fizycznie osoby tej samej płci jest równoznaczne z: jestem Napoleonem?

Według mnie nie. Ktoś intersubiektywnie może być homoseksualistą, ale raczej trudno będzie go intersubiektywnie uznać za Napoleona.

Nie powiedziałem, że jestem arbitrem. Na szczęście nie muszę nim być. Twierdzę jedynie, że obiektywna prawda istnieje. Tutaj chodziło mi o kobiety, które uważają się za mężczyzn i odwrotnie.

Jeżeli chodzi o homoseksualizm - nie twierdzę, że ten pociąg seksualny nie istnieje, że jest urojony. Istnieje naprawdę. Tak jak istnieje naprawdę pociąg seksualny w przypadku pedofila do dziecka.

Pytanie jest inne. Czy tylko dlatego, że taki pociąg istnieje mamy uważać go za dobry?

Kobieta uważająca się za mężczyznę to jak rozumiem ta, która stwierdza niezgodność swojej płci biologicznej z psychologiczną? To chyba zupełnie coś innego niż uważane, że jest się Napoleonem - konkretną postacią historyczną. Ja też nie jestem arbitrem i prawdy obiektywnej nie znam, ale wydaje mi się, że pierwsze jest czymś zupełnie innym niż drugie.

Co zaś do popularnego ostatnio porównywania pedofilii do homoseksualizmu: uważam je za zupełnie nietrafione. Bo jeżeli homoseksualista czy heteroseksualista ulega swemu pociągowi i uprawia seks z inną osobą, to zapewne za jej zgodną. Inaczej jest to gwałt - tak w związkach hetero jak i homoseksualnych.

Pedofilia jest właściwie gwałtem w ogóle. A przynajmniej czyni nieświadomej osobie krzywdę. Uleganie takim skłonnością, jako krzywdzącym, uznaję za złe. Nie mogę za dobre lub złe uznać hetero lub homoseksualności, gdyż moralnie jest ona obojętna. Nikogo nie krzywdzi. Oczywiście zdarzają się gwałty i inne złe praktyki seksualne tak u homoseksualistów jak i hetero. Nie godzi się jednak wyciągnąć wniosku, że skoro jakiś mężczyzna zgwałcił kobietę, to heteroseksualizm jest zły. Nie uważasz?

Nie zgodzę się, że homoseksualizm jest moralnie obojętny. W kulturze Europy z pewnością nie jest, tak i w kulturze judeo-chrześcijańskiej. Zerwanie z przyzwoleniem na akty homoseksualne, zoofilię itd. jest oznaką odejścia od pogaństwa i barbarzyństwa.

To nie żaden "postęp" - to raczej krok wstecz.

Wszystko to także z prostej, racjonalnej przyczyny. Akt pomiędzy osobami tej samej płci nie ma żadnego sensu biologicznego. Mimo że świat zdaje się o tym zapominać (także ze względu na antykoncepcyjne nastawienie) główną jego rolą - nie jedyną, ale podstawową - jest prokreacja.

Z tego też powodu zupełnie nieuzasadnione są choćby wszelkie postulaty homoseksualnych "małżeństw". Z łaciny przecież małżeństwo to matrimonium, a więc ten pierwszy człon mówi, że jest jakaś matka - rodzicielka...

Jeśli chodzi o osoby, które biologicznie i genetycznie (czyli moim zdaniem obiektywnie i w możliwy do potwierdzenia sposób, a przecież jesteś zwolennikiem naukowości) są jednej płci, a ich psychika mówi co innego, to dlaczego nie skupiamy się na leczeniu psychiki, ale manipulujemy ciałem? Moim zdaniem to zupełnie nielogiczne, że ingeruje się w zdrowe ciało, a nie bada psychiki człowieka.

To tak jakby chory umysł anorektyczki miał być wskaźnikiem prawdy o jej wyniszczonym ciele, a przecież ten umysł ciągle mówi, że jest otyła.

Nie jestem zwolennikiem liberalizmu i nie uważam, że można wszystko jedynie z tego powodu, że ktoś czegoś chce. To że ktoś ma jakieś pragnienia i potrzeby nie znaczy, że one są dobre, nawet jeżeli zgodne z jego sumieniem.

Judaizm i chrześcijaństwo nie są jedynymi elementami czy źródłami kultury europejskiej, a mówiąc bardziej lokalnie - tradycji polskiej. Filozofia, z której myśli chrześcijańskiej przyjdzie czerpać, ma swe (na tyle ile zda się wiemy) początki w Grecji. Zapędzanie się teraz w to, co dobrego, a co złego uczynili wyznawcy poszczególnych religii, jest nie na miejscu. Czy były to czyny moralnie obojętne, czy nie? Pomińmy to, gdyż nie o to toczy się spór. Warto jednak zaznaczyć, że nie jedyni oni stanowią to, co obecnie odczytuje się jako kulturę europejską. Czasami zresztą bunt wobec prawd głoszonych przez ludzi wierzących tak czy inaczej, pchał ową kulturę do przodu. Chociaż sam w sobie wcale nie jestem jakimś zwolennikiem postępu, który, nie wiem po co, przywołujesz.

Nigdzie też nie zaproponowałem zmian cielesnych u osób. Jeśli tak zrobiłem, to mnie popraw. Używasz na szczęście osoby pierwszej, więc czuję, że nie muszę odpowiadać, bo to bardziej pytanie skierowane jest do jakiegoś grona osób, do których Ty należysz. Jakie jest moje zdanie na ten temat? Przykro mi, ale go nie mam. Nie jestem specjalistą w tym zakresie. Wszystko, co chcę powiedzieć, to to, że nie powinno się takiej osoby piętnować. Bo przecież nie nazwiemy pomocą odsuwanie jej od społeczeństwa i szkalowanie na każdym możliwym poziomie, jak to ma się w przypadku Sama z książki, pod której recenzją trwa ten spór.

Co do etymologii słowa małżeństwo, to w języku polskim nie ma ono wcale nic wspólnego z łaciną. I jego etymologia jest trochę inna. Po drugie język to struktura żywa, która zmienia się na przestrzeni lat, a tym bardziej wieków. Znaczenia się przesuwają, zniekształcają, ukonkretniają. I na szczęście w naszej kulturze mogą brać ślub osoby, z których związku nie będzie dzieci. Nie będzie tam biologicznej matki. Ludzie bezpłodni mogą wziąć ślub. Chyba im tego się nie zabroni. Nie powinniśmy im zakazywać również uprawiania seksu tylko dlatego, że to - jak piszesz - "nie ma żadnego sensu biologicznego". Czy może jednak powinniśmy? Czy to źle uprawiać seks ze świadomością, że nie doprowadzi do prokreacji? Jeżeli to jedyny argument przeciwko homoseksualistom, to chyba tak. Czy również powinniśmy zabronić stosowania metod naturalnej antykoncepcji, na którą przyzwala chyba Kościół Katolicki - nie wiem, jak to jest w innych wersjach chrześcijaństwa? Po takie środki – o ile pamiętam z wywiadu jego żony – sięga nawet Terlikowski. Zakazać mu?

Jeszcze etymologia. Gdyby tak uparcie bronić pierwszych znaczeń słów, to ten poganin, na którego się powołujesz, mógłby stać się drwiną z mieszkańców wsi. Lepiej więc pozwólmy językowi na to, co z nim się dzieje od zawsze – na zmiany.

Trudno mi zgodzić się też z postawieniem w jednym miejscu aktów homoseksualnych z zoofilią. Z prostych i oczywistych przyczyn. Chyba nie muszę ich tutaj przytaczać, bo zrobiłem to, kiedy w poprzednim komentarzu mówiłem o pedofilii.

I chyba jednak nastanie chrześcijaństwa nie spowodowało odejścia od homoseksualizmu, zoofilii, seksu pozamałżeńskiego… To nadal się działo. Zdaje się, że nawet w średniowieczu.

Bo i zresztą chrześcijaństwo, choć częstokroć posługując się ogniem i mieczem, zdominowało wiele umysłów, to nigdy nie wyrugowało innych poglądów na stałe. Wystarczy przyjrzeć się dzisiejszym zwyczajom lub zauważyć, że „O rzeczywistości” Lukrecjusza trwało przez całe wieki średnie.

Ze względu na wyjazd rodzinny ten komentarz publikuję dopiero teraz, więc może nie wszystko, co chciałem, udało mi się w nim zawrzeć, ale pewnie dalsza dyskusja pozwoli mi odświeżyć myślenie.

Wojtku, mam nadzieję, że w żadnym wymiarze Cię nie uraziłem.

Jeśli chodzi o moje argumenty na temat homoseksualizmu:

Mówiłeś o bezpłodności. Czyli przyznajesz, że jest to choroba, tak? I niemożność posiadania dzieci jest pewnym upośledzeniem. To, że są tacy ludzie nie sprawia przecież, że sensem seksu nie jest prokreacja.

To jest różnica między zdolnością a przypadłością. Pary heteroseksualne mają naturalną zdolność do posiadania dzieci, ale ze względu na przypadłość mogą nie mieć możności je spłodzić. Natomiast homoseksualiści nie mają tej zdolności z natury.

Prokreacja to nie jest cel jedyny, wspomniałem o tym. Nauka Kościoła widzi jeszcze (prócz funkcji prokreacyjnej) funkcję jednoczącą. Nie zamierzam więc żadnemu małżeństwu odbierać prawa do tego. Chrześcijanie uznają dziecko jako dar Boży, ale nie jest powiedziane, że każdy będzie je miał.

Jeśli chodzi o dzieci przysposobione, jeśli weźmiemy pod uwagę taką możliwość, to istnieje duża wątpliwość natury wychowawczej, psychologicznej, społecznej. Nawet jeżeli nie ma tej biologicznej rodzicielki, dziecko potrzebuje matki i ojca. Nie dwóch ojców i nie dwóch matek. Takie są (znów używam tego słowa) naturalne potrzeby człowieka.

W starożytności homoseksualizm był raczej ucieczką od seksualności (jak np. w Sparcie, w czasie długotrwałych wypraw wojennych), nie jej normalną realizacją. Bywał także rodzajem towarzyskiej ekstrawagancji, na którą przyzwalano (np. w Rzymie czy Grecji, gdzie jedni byli pederastami, drudzy zoofilami, trzeci homoseksualistami itd.), raczej oznaką zepsucia, co zresztą charakterystyczne dla schyłku cywilizacji.

Przyzwalano na to, ale nawet wtedy nikomu nie przyszło do głowy, żeby to usankcjonować. Jak myślisz dlaczego? Tak samo z jakiegoś powodu
za zboczenie uważane jest kazirodztwo.

Michale, będę kontynuował za jakiś czas, teraz to mnie nie będzie.

Nie nazwałem bezpłodności chorobą. Niemożność posiadania dzieci nie traktuję jako upośledzenia. Bezpłodność jest może pewną dysfunkcją? Może ktoś chciałby ją przełamać, ktoś nie. Homoseksualizm też nie jest chorobą, ponieważ seksualności nie traktuję w kategoriach zdrowy/chory.

Sensem seksu przestała być wyłącznie prokreacja, w momencie, kiedy od natury przeszliśmy do kultury. Nawet religia chrześcijańska zwraca uwagę, że w świecie natury jesteśmy wyjątkowi (nie wiem, czy - lepsi). Dodatkowo sam stwierdzasz, że seks ma funkcję jednoczącą - dlaczego zabraniać się jednoczyć homoseksualistom, a przyzwalać tylko tym, którzy według określonych grupę spełniają normę. Kto tym grupą dał prawo o decydowaniu?

Widzę, że masz sporą wiedzę na temat natury człowieka, na którą się powołujesz. Skąd przekonanie, że w ludzie muszę być wychowywani przez dwie osoby różnej płci? Czym może szkodzić im wychowanie przez jedną osobę lub przez dwie tej samej płci - pomijając oczywiście problemy z wyśmiewaniem, którego uczą dorośli i chyba naturalną potrzebą ów żenujące obrażanie inności tego nie wyjaśnimy?

Poza tym, czy wszyscy muszą odnaleźć szczęście w narzuconej normie? Normalność ma znowu stać się kwestią statystyki?

Od czasów starożytności i średniowiecza zmieniło się wiele. To nie jest wina homoseksualistów ani moja. Jeszcze sprawy małżeństwa na początku dwudziestego wieku wyglądały inaczej - czasami wystarczyło zmienić wiarę, aby unieważnić związek etc.

Dzisiaj rzeczywistość jest o wiele bardziej usankcjonowana. W związku z tym warto zwrócić uwagę, że także związki jednopłciowe chcą mieć papier na to, co między nimi. Homoseksualizm był zawsze, nie zawsze czasu mobilizowały go do tego, aby się legalizować.