Komentarze

Ciekawy.

widziałam tę lalkę Aśka

bo mnie ostatnio lalki wciągnęły, Ewa.
dzięki Tomasz.

dla mnie rewelacja. i lalki i wiersz. lalka przede wszystkim w tym ustawieniu, które widziałam niedawno na NK.
a wiersz.. zaczynasz krwawo, z bólem, niemalże przepowiednią zaczynasz, w klimacie wschodniej wsi ( to już sobie dopowiedziałam wspominając Twoje inne wiersze)
w drugiej jakby zmieniasz temat dla ucieczki przed tym bólem, poszukałaś lekarstwa w lalce, lekarstwa lub czegoś na co można przelać ból.
w trzeciej od pierwszego wersu czytam sarkazm pomieszany z drwiną, takie "nie obiecuj bo się zbłaźnisz" .. kurde, nie mogę dalej. nie dam rady.

ja wnioskuję o gwiazdkę, czytam ten wiersz w kółko, i szlag mnie chce trafić z tego natłoku wrażeń, które mną targają.

Nie ma -wybiórczo.Całość robi wrażenie!

no i ja nic więcej już dziś nie przeczytam. przybiłaś mnie na amen do tego wiersza.

Od japońskiego filmu "Lalki" przestawił mi się mózg;-) a ten wiersz mi smakuje

jak chleb POPRZEDNI;-)

i jeszcze..
"trzeba przyłożyć chleb" - to tak jakby powrócić do domu, do bezpieczeństwa, po to tylko by
"później dać go na pożarcie psu"- przekonać się, że bezpieczeństwo domu istniało, ale już nie istnieje, że to wszystko o kant d.. można.

i potem "ulepiłam nam lalkę " - ucieczka dokądkolwiek, ulepienie sobie przystani, nowej, zakotwiczenie się w tej przystani i udawanie przez chwilę, że nie ma bólu

i jeszcze..
"a ty opowiedz o życiu naskładaj obietnic" - żeby w tej przystani stało się normalnie, po ludzku, żeby życie było, normalnie

i jeszcze!

można tak: jeśli dwa pierwsze wersy to jakieś gusła, to można interpretować, że peelką jest osoba bezpłodna, chociaż czerstwy chleb może tez oznaczać niełatwe życie. w każdym razie moja wizja jest taka, że te gusła niewiele pomogły i trzeba było sobie lalkę samej ulepić, tchnąc w nią życie, a potem "ślady po nas", brak potomstwa to zero śladów po człowieku.

nie wrzeszczeć na mnie! to za daleko posunięta interpretacja, ale nic nie poradzę, że mi się wciąż coś nowego jawi.

Cholera jasna, wiedziałam, że życie jest bez sensu.

jeeej, Ewa, bardzo, ale to bardzo mi dużo radości sprawiasz tym interpretowaniem swoim. się cieszę że trafiło. ja wrzeszczeć nie będę na pewno. dziękuję.

Rito, Arkadiuszu, Dominiko, dzięki za wizytę i słowo.

O, moja radość nie ma granic :). Nareszcie coś smacznego :)

do skaleczonych ust trzeba przyłożyć chleb
później dać go na pożarcie psu

ja to rozumiem jak obronę,krwią karmi się psy aby były groźne

Ja też przeczuwałam Domka ^^

"do skaleczonych ust trzeba przyłożyć chleb
później dać go na pożarcie psu"- Musiałem tutaj wrócić. Zachwyt.

no i znowu wróciłem . Jak do chleba;-) Jakie to jest piękne. Kurcze serio

Ewa jak lwica walczy o gwiazdkę dla ciebie, że nie pozostaje mi nic innego jak przyznać jej w tej kwestii rację. Znacznie się wybija ten tekst ponad poziom wywrotowej poczekalni. Jest tu kilka wersów, które zaczepiają się o mózg i ani na chwilę popuścić nie chcą. Poza tym, jeśli kilku czytelników powraca i powraca, i powraca, to jest to oznaka, że tekst naprawdę jest dobry :)

To co napisała Wintrop, o tych psach, o obronie, pokazało mi jeszcze jedną płaszczyzną w jakiej można naświetlić przekaż. I Ty wiesz, Aśka, że ja lekkiej ręki do gwiazdek nie mam, ale tym razem klepię w nią ze szczerą przyjemnością.
I w ogóle nie rozumiem dlaczego trzeba było kogokolwiek przekonywać do tego wiersza.:P

bardzo bardzo się cieszę z gwiazdek :)

dzięki za dobre słowa.

wiem Ewa, wiem, tymbardziej mi przyjemnie.

a ja po prostu gratuluję i Tobie i redakcji za premiowanie piękna;-)

Koisz tym wierszem. Koicie tym wierszem.

krążę wokół tego tekstu od dawna. szczególnie druga strofa. gwiazda się należy. zgarniam do ulubionych;)

Gratuluję, acz dla mnie tekst wyśmienity nie jest. Mimo klarownych obrazów i niebanalnej leksyki, wiersz nie płynie.

i ja gratuluję :)

Jacek zapomniał oczywiście dodać, że się nie zna.