15 Wro Media Art Biennale

15th WRO MEDIA ART BIENNALE
Marcia Jane | BLACK NOISE VIDEO 
Ozge Samanci, Blacki Li Rudi Migliozzi | SNEAKY TIME
instalacje | installations
09.05 - 18.05.2013
otwarcie: 09.05.2013 godz. 18:00 | czwartek
opening: thursday, 09 may 2013, 6 PM
wstęp wolny | admission free


___________

W trakcie WRO MEDIA ART BIENNALE galeria czynna także:

- w sobotę 11.05. w godz. 13.00-19.00
- w niedzielę 12.05. w godz. 13.00 - 17.00

W Noc Muzeów 18.05.2013 | sobota | galeria czynna w godz. 17.00 - 22.00
W poniedziałek 13.05.2013 galeria nieczynna

___________

During 15th WRO MEDIA ART BIENNALE Gallery will open also:

- Saturday 11 May 1 - 7 p.m.
- Sunday 12 May 1 - 5 p.m.

During Museum Night, Saturday 18 May 2013 Gallery open 5 - 10 p.m.
Monday, 13 May Gallery Closed
___________




Marcia Jane | BLACK NOISE VIDEO 


Marcia Jane (ur. 1969 w Adelajdzie) — australijska artystka audiowizualna, w swojej twórczości wykorzystująca motyw powtarzalności, wzoru i przestrzeni. Absolwentka RMIT University of technology and design w Melbourne. Obecnie kontynuuje edukację na studiach magisterskich na kierunku Interdisciplinary Arts Practice w Victorian College of the Arts, University of Melbourne. Jej instalacje prezentowane były na licznych wystawach i festiwalach w kraju i za granicą, m. in. w Les Instants Chavirés we Francji, Tokyo Metropolitan Museum of Photography w Japonii, w australijskim Institute of Modern Art oraz Centre for the Moving Image. Laureatka Australian Postgraduate Award (2013). W 2008 roku jej praca “Time Ball” została nominowana na Międzynarodowym Festwalu Filmowym w Melbourne w kategorii najlepszy experymentalny film krótkometrażowy.

Mieszka i pracuje w Melbourne.


Black Noise (instalacja, 2012) Instalacja zbudowana z syntezatora (Nord Micro Modular), wzmacniacza, Musicolor, trzech 16—milimetrowych projektorów Eiki oraz loopów filmowych wykonanych z 16—milimetrowych czarno—białych wydruków roboczych. Tak zbudowany system emituje sygnał dźwiękowy, który nie jest jednak bezpośrednio słyszany. Sygnał ten bowiem jest uprzednio przekształcany na wahania napięć, zmodulowana emisja, która wysyłana jest następnie do projektorów i wyrażana jako ruch silników, pulsowanie lamp/obiektywów, przesunięcia taśmy filmowej na rolce



___________

Ozge Samanci, Blacki Li Rudi Migliozzi
SNEAKY TIME



Ozge Samanci (ur. 1975 w Izmirze) — turecka artystka medialna, autorka komiksów. Absolwentka Istambul Bilgi University (2005), Ohio University (2005), Georgia Institute of Technology (2009). Od 2011 roku asystentka na Wydziale Radia, Telewizji i Filmu Northwestern University w Evanston. Interaktywne, cyfrowe/digitalne instalacje jej autorstwa prezentowane były w ramach wielu wystaw, m. in. Siggraph, Advances in Computer Entertainment (ACE), Tangible and Embedded Interaction (TEI), Tech Museum w San Jose, Listening Machines Show w Eyedrum i w Evanston Art Center. Jej analogowe realizacje, jak też zdjęcia można było zobaczyć w University of California Botianical Gardens, Art House Coop, Sycamore Place Gallery, Gallery KG52 w Sztokholmie, Armory Center of Arts, Worth Ryder Art Gallery oraz Arcade Gallery. Jest autorką książki “Animasyonun Onlenemez Yukselisi” (The Irresistible Rise of Animation); obecnie pracuje nad swoją autobiograficzną powieścią “Dare to Disappoint”, sygnowanej przez wydawnictwo Farrar, Straus and Giroux.

Mieszka i pracuje w Evanston. 


Blacki Li Rudi Migliozzi, absolwent Georgia Institute of Technology (2012). Realizuje inspirowane biologią cyfrowe artefakty. Jako badacz—projektant specjalizuje się w UCE (User—Centered Evaluation), Usability i Human Factors. Doświadczenie zawodowe artysty obejmuje pracę m. in. z Bio—Tracking Software Bundle realizowanym przy użyciu systemów operacyjnych Linux i Mac. 


Sneaky Time (instalacja, 2012) Interaktywna instalacja, która w symboliczny sposób umożliwia odbiorcy sterowanie czasem. Dzięki zaimplementowanemu do struktury zegara detektorowi ruchu, wskazówki przesuwają się w momencie, gdy uczestnik wykonuje nawet minimalny ruch powiekami lub też jego oczy są przez dłuższy czas zamknięte. Organizm ludzki może być więc tu w pewnym sensie sterownikiem, który metaforycznie połączony z mechanizmem zegara obrazuje upływ czasu.