Monika Niwelińska PROMIENIOWANIE | Galeria Entropia

Galeria Entropia

Wrocław ul. Rzeźnicza 4 

www.entropia.art.pl

entropia@entropia.art.pl

tel. 71 3444 634

_________________

Monika Niwelińska

PROMIENIOWANIE

13.03 - 3.04.2015

otwarcie wystawy:

13.03.2015 /piątek/ godz.19.00

Monika Niwelińska, artystka wizualna, uprawia malarstwo, rysunek, instalację, fotografię - procesy światłoczułe. W pracy twórczej interesują ją analogie pomiędzy pamięcią a percepcją - szczególnie w odniesieniu do miejsca i czasu; także kwestie dotyczące zagadnień obraz-entropia-melancholia. Absolwentka ASP w Krakowie, studiowała także filozofię na UJ w Krakowie. Stypendystka Akademie der bildenden Künste/Wiedeń oraz University of Alberta w Edmonton, Kanada. Laureatka wielu nagród i grantów (Stypendium Młoda Polska, stypendia Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, stypendium Miasta Krakowa). Liczne wystawy w kraju i za granicą.

__________________

Monika Niwelińska

Promieniowanie

In the vertiginous circle of the eternal return the image dies immediately.

[Dino Campana „Orphic Songs”]

            “Promieniowanie” to instalacja in situ, będąca kolejną odsłoną realizowanego na przestrzeni ostatnich kilku lat projektu “Obraz utajony”. W terminologii fotograficznej pojęcie obraz utajony to niewidoczny dla oka obraz powstający w emulsji fotograficznej w wyniku naświetlania; obraz powstały po ekspozycji błony fotograficznej (filmu), ale jeszcze nie wywołany. W procesie wywoływania przekształca się on w obraz widzialny, obraz jawny. Obraz utajony to zatem obraz zawieszony pomiędzy widzialnym a niewidzialnym, absolutnie transparentny, niejako zatrzymany w swym istnieniu. Jest, ale funkcjonuje w sferze niedostępnej naszym zmysłom, zatracając podstawową i immanentną dla swego bytowania cechę – widzialność.

Koncepcja obrazu utajonego dała początek projektowi o tym samym tytule. „Obraz utajony” jest rezultatem kilkuletniej pracy z obrazem światłoczułym, mającej na celu przedstawienie relacji pomiędzy zjawiskiem światłoczułości a procesami percepcji i zapamiętywania. Podjęcie działań wizualnych było próbą odczytania zależności pomiędzy zarejestrowanym przez umysł obrazem a jego funkcjonowaniem w naszej pamięci jako ślad pamięciowy – obraz ukryty – obraz utajony.

W „Obrazie utajonym”, obraz widzialny, przedstawiony na odbitce to obraz czasowy, płynny – oscylujący pomiędzy widzialnym a niewidzialnym, istnieniem a  nieistnieniem. To zapis momentum, będący, z  technologicznego punktu widzenia, kolejnym etapem rozkładu nieutrwalonej emulsji światłoczułej. Istotą owego zapisu jest organiczny proces ewolucji obrazu – jego powstawanie, stopniowa transformacja, destrukcja i powolne zanikanie.

Punkt wyjścia do pracy nad projektem stanowiły dokumentalne przedstawienia obszarów radioaktywnych – przestrzeni skażonych, w jakimś sensie naznaczonych, miejsc dotkniętych traumą. Tereny popromienne, miejsca testów atomowych
i katastrof nuklearnych, to miejsca „prześwietlone”, skażone promieniowaniem o  potężnej sile rażenia. Wybór tematu ma bezpośredni związek z założeniami projektu „Obraz utajony”, którego koncepcja zawiera w sobie problem naświetlania; prześwietlony obraz ulega destrukcji. To, co pozostaje, to obraz (a właściwie ślad po obrazie/miejscu), którego istotą jest płynność, niestabilność, pustka i  nieobecność.

Zdjęcia