 |
Karolina ObszyńskaMinisterstwo Teatru Ministerstwo Kinematografii
|
| alfabetycznie chronologicznie |
|
Opuszczone wieże ciśnień i stary browar jako sceny teatralne, to zbyt mało, żeby przypisywać sobie rolę inicjatorów wielkiej alternatywy. Teatr Ad Spectatores chce manifestować swoją niezależność od teatrów instytucjonalnych. Chce pokazać, jak bardzo alternatywny, zupełnie osobny, jak niekonwencjonalny jest na tle pozostałych … |
| Całość opowiedziana jest językiem teatru absurdu, skutecznie przełożonym na obraz filmu. Nie tylko jednak sterylna przestrzeń i ascetyczna scenografia zwiastują reżyserski zamysł posłużenia się techniką sztuki absurdu. |
| Więcej niż dobry jest najnowszy spektakl w Teatrze Polskim. Strzępka i Demirski zrobili go inaczej, niż dotychczasowe, ale zdecydowanie najlepiej. Zostawili daleko w tyle wszystko, co wydarzyło się w tym sezonie i dokonali teatralno-muzycznej rewolucji. |
| Bohaterowie 7. Improwizacji radzą sobie z postaciami doskonale, wywołując na widowni salwy śmiechu, choć, jak zapowiada Agata Duda-Gracz w "Improwizacjach nie chodzi o to, aby było śmiesznie” |
|
Już w najbliższą niedzielę, 18 stycznia, we wrocławskim ToTu, odbędzie się premiera spektaklu – „Macht mir Spaβ” w reżyserii Piotra Soroki. O spektaklu, przyjemnościach i pracy, a także przyjemności, która płynie z pracy rozmawiamy z odtwórczyniami głównych ról Agnieszką Charkot i Agnieszką Dziewą. Karolina Obszyńska:… |
|
Jest coś, co Polacy pokochają w tym filmie. Z pewnością siebie samych. W filmie węgierskiego twórcy Gábora Reisza nie ma głównego bohatera. W oku kamery Áron Szentesi jest jedynie elementem układanki tworzącej ten słodko-gorzki obraz o trudnym dojrzewaniu w… |
|
W najnowszym obrazie Woody’ego Allena, "Nieracjonalnym mężczyźnie", znać klasyczne dla reżysera, żeby nie powiedzieć – wyświechtane – środki wyrazu. Zaczyna się do bólu schematycznie. Abe (Joaquin Phoenix) to znudzony życiem profesor filozofii po czterdziestce, a Jill (Emma Stone) jest studentką wodzącą oczami za swoim wykładowcą już od … |
|
„Szatnia" Wrocławskiego Teatru Pantomimy to najlepsza premiera tego sezonu. Wrocławski Teatr Pantomimy przygotował spektakl we współpracy z Towarzystwem Przyjaciół Sztuki Henryka Tomaszewskiego PANTOMIMA dla uczczenia i przypomnienia pracy wielkiego artysty. Napiszę… |
|
„To tylko wiatr" najnowszy film Benedeka Fliegaufa to interesujące kino z półki alternatywnej, po które naprawdę warto sięgnąć, choćby ze względu na jego niepowtarzalną szczerość. Naprawdę zaskoczył mnie To tylko wiatr. Zniechęcona pozornie społeczną tematyką i pomysłem ekranizowania sytuacji Romów w Europie podeszłam do filmu sceptycznie. To co zobaczyłam okazało… |
| „Obława” jest interesującym, nieprzewidywalnym filmem. Choć wydawać się może, że zabrakło w nim mocnych punktów czy zwrotów akcji – to złudne, bo poprowadzona w ten inercyjny sposób dramaturgia historii nie jest przypadkowa. |
|
Porywająco piękne pejzaże niewielkiej wioski położonej na Islandii i życie mieszkańców, które toczy się tak spokojnie, jakby Matka Natura otoczyła ich specjalną opieką. Tyle daje nam… |
|
W tej projekcji Magik jest nadal bohaterem, chociaż bliskim każdemu człowiekowi, bo wcale nie nieskazitelnym. Na produkcji innej niż niskich lotów komedia zazwyczaj próżno liczyć na wypełnioną po brzegi salę kinową. Wyjątkowy Jesteś Bogiem przyciągnął przed ekrany naprawdę pokaźną liczbę… |
| Wywrotowa Spowiedź Kulturalna, czyli polecane przez redakcję dzieła literackie, muzyczne, filmowe i inne, których nie można przegapić wchodząc w nowy rok. Dziś z uczestnictwa w kulturze spowiada się Karolina Obszyńska. |
| „Heroikomiczny wybór pomiędzy demencją a śmiercią”, o którym pisze Pilch, tutaj jest właściwie fabularnym meritum. To obraz emocjonalny do głębi. Wywleka z ludzi ich najbrzydsze, podyktowane fizjologią popędy. |
| „Hopla, żyjemy!” to wołanie o zwrócenie uwagi na ludzi, którzy nie chcą być pogrzebani za życia. Ten liryczny manifest Krystyny Meissner, to nie tylko istotny głos w sprawie, ale także rodzaj pożegnania z Teatrem Współczesnym. Poniekąd udany. |
| Z okazji setnej rocznicy urodzin Henryka Tomaszewskiego Wrocławski Teatr Pantomimy podjął współpracę z Eweliną Marciniak, świetną reżyserką, która kilka lat temu zamieszała w teatralnym światku rzekomą obscenicznością widowiska „Śmierć i dziewczyna”, realizowanego dla Teatru Polskiego (nomen omen - na tej samej scenie, na której dziś można oglądać „Where do we go from here” właśnie). |
