Studio Miniatur Filmowych w Kinie Alchemia, czyli Festiwalu A!NIMACJI dzień pierwszy.

Warszawskie Kino Alchemia zorganizowało ostatnio pokazy polskich filmów animowanych dla dorosłych. Jako że animacja powszechnie kojarzy się z Disneyem (co nie jest aż tak złe) ewentualnie z Cartoon Network (co może już być większym policzkiem), pierwszego dnia na sali projekcyjnej tłumów nie było. A szkoda, bo naprawdę warto zobaczyć, w którą stronę zmierza polska kinematografia. Mimo, że nasza produkcja filmowa, najogólniej rzecz ujmując, „leży i kwiczy” to w dziedzinie filmów animowanych zawsze jakoś nam szło. Czy jest tak nadal? To już pytanie do szerszych rozważań. Na całe szczęście dzięki organizowanym festiwalom, pokazom itp. imprezom mamy możliwość obejrzenia naprawdę dobrych dzieł filmowych na dużym ekranie.

Program na dzień pierwszy wypełniony był animacjami ze stajni Studia Miniatur Filmowych. Na

pierwszy ogień poszła Oaza (2009 r.) Andrzeja Barańskiego, opowiadająca o życiu w czasach PRL-u. Malarstwo Edwarda Dwurnika ilustruję historię pewnego szaletu, w którym wpływ na losy pani sprzątającej ma niepozorny podglądacz. Znajdziemy tu parodię czasów komunistycznych: z patetycznym tonem propagandy, trudnymi warunkami życiowymi, wszechobecnymi strajkami i kolejkami.

Po Oazie wyświetlono Ślub krawca (2001) Elżbiety Wąsik; swoisty film drogi, ukazujący podróż Krawca i jego wybranki. Jest to pięknie ilustrowana fabuła z malarskością przypominającą dawne animacje wykorzystywane jako plastyczne tło np. do muzyki Chopina. Niesamowita płynność krajobrazu, nawiązującego do profesji bohatera tytułowego (zwoje materiału jako pola, włóczkowe drzewa, samochód-maszyna do szycia itp.) roztacza jakąś magiczną wizję związku dwojga ludzi. Jest to chyba najbardziej artystyczna animacja spośród wyświetlanych tego dnia filmów. Z pięknym obrazem współgra dobrze dobrana muzyka, która tworzy dodatkowy poziom odbioru całej historii.

Jako trzeci pokazany został obraz Hanny Margolis Titanic World (2008). Analogia tytułowa do

słynnego brytyjskiego liniowca ma na celu ukazanie katastrofalnej w skutkach cywilizacji technicznej. Rodzina mieszkająca razem, tak naprawdę żyje zupełnie osobno. Każdy zajęty jest innym gadgetem, wypełniającym mu czas. Dopiero awaria całego systemu i odcięcie dostępu do zdobyczy techniki zbliża ich do siebie. Tematyka troszkę oklepana, okraszona nutką futuryzmu i poczuciem niepokoju o konsekwencje zatracania kontaktów międzyludzkich.

Przedostatni na ekran wkroczył film Pawła Borowskiego Love Gamestation (2001) − przedstawiona w pigułce historia relacji damsko-męskich, która zbudowana została z ironicznego podejścia do dzisiejszych czasów. Jest to animacja w stylu papki z pewnej telewizyjnej stacji muzycznej, która w dawnych pięknych czasach emitowała jeszcze jakieś teledyski. Pełna absurdalnego humoru, parodii atakujących nas zewsząd reklam i narracji rodem z gry komputerowej, prowokuje do zastanowienia się nad wartościami świata mass mediów.

Kołysanka (2010) Rafała Łabodzińskiego zamykała pierwszy dzień pokazu. Animacja łącząca w sobie styl grafiki komputerowej z fotosami. Zabawy z Hitlerem jako dobrym wujkiem, obóz koncentracyjny z klocków, brat bliźniak głównego bohatera, śpiący w truchle Adolfa H. − to wszystko składa się na dosyć niepokojący obraz podejścia do historii, zła wyrządzonego ludziom, które z czasem zostaje przekute w coś o znacznie mniejszym znaczeniu.

Na zakończenie mogę dodać tylko tyle, że naprawdę warto zainteresować się polską animacją i korzystać z możliwości, które dają nam różne pokazy. Jeśli następne dni A!NIMACJI będą tak udane jak ten pierwszy, to możemy tylko się cieszyć i czekać na kolejne wydarzenia tego typu.

Kinga Warszawska / Nisza Filmowa

A!NIMACJE w Kinie Alchemia

Przegląd filmów Studia Miniatur Filmowych:

OAZA (2009) Andrzej Barański
ŚLUB KRAWCA (2001) Elżbieta Wąsik
TITANIC WORLD (2008) Hanna Margolis
LOVE GAMESTATION (2001) Paweł Borowski
KOŁYSANKA (2010) Rafał Łabodziński