Nisza Krytycznoliteracka: Maciej Taranek
|
Czytelniczki i czytelnicy poezji wszelkiej maści, łączcie się ponownie! Po wystarczająco już długiej przerwie od Niszy Krytycznoliterackiej wracamy naładowani nową energią. Wykorzystamy… |
| alfabetycznie chronologicznie |
Nisza Krytycznoliteracka: Rafał Gawin
|
W grudniowej odsłonie Niszy Krytycznoliterackiej prezentujemy twórczość Rafała Gawina. Drodzy Wywrotowcy! Ciężkie czasy nastały: dni krótkie, noce długie, ciemno, zimno i do wiosny daleko. Nie wiem, doprawdy, czy dałoby się przetrwać tę porę, gdyby nie wynaleziono poezji.… |
Nisza Krytycznoliteracka: Rafał Krause
|
Każde powstanie ma swoich poetów. A poeta pamięta. Czytelniczki i czytelnicy, kojarzycie termin poe-konomii? Już widzimy te skonfundowane twarze. Nic nie szkodzi, po to tu jesteśmy aby termin wam przybliżyć i od razu nad nim podyskutować.… |
Nisza Krytycznoliteracka: Rafał Różewicz
|
Najnowsza polska poezja nie składa się z samych Rafałów, jednak ich silna reprezentacja w Niszy Krytycznoliterackiej rzuca się w oczy: najpierw rozmawialiśmy o Rafale Gawinie, ostatnio zaś o… |
Nisza Krytycznoliteracka: Urszula Kulbacka
|
Porozmawiajmy o „Rdzennych mieszkańcach”. Witamy z powrotem turystów i tubylców! W grudniu przypatrzymy się bliżej książce Rdzenni mieszkańcy, debiutującej na scenie poetyckiej w tym roku Urszuli Kulbackiej. Zastanowimy się kim są … |
O literackim autoportrecie matki w „Aniele o dwóch twarzach” Lisy Mayer
|
Twórcza koncepcja logopedy i jej związki z lepidopterologią, czyli o literackim autoportrecie matki w „Aniele o dwóch twarzach” Lisy Mayer. Kiedy w 1954 roku w okolicach Salzburga przyszła na świat Lisa Mayer, żadne trzęsienie ziemi nie zapowiadało tego, że odegra ona znaczącą rolę w świecie hermetycznej poezji… |
O tym, co spajają „Spojenia” Jacka Bieruta
| Metafora spojenia elementu poziomego z pionowym przewija się w tej książce dość często: nie tylko jako zetknięcie słupka z poprzeczką, ale też jako punkt przecięcia belek krzyża. W takim sensie „Spojenia” mogą odnosić się do łączenia wszystkiego, co teoretycznie sprzeczne... |
Sztuka z morza nie wyszła… O spektaklu „Pani z morza” wg Henrika Ibsena w reżyserii Piotra Chołodzińskiego.
| Recenzja – na dwa głosy – spektaklu „Pani z morza” wg Henrika Ibsena w reżyserii Piotra Chołodzińskiego. Teatr Polski, scena im. Jerzego Grzegorzewskiego, Wrocław 25, 26 czerwca 2010. Spostrzeżeniami dzielą się: Joanna Szydełko i Paweł Kaczorowski. Fotografie: Maciej Łącki. |
Tygiel Kultury, nr 1-3 (169-171) 2010
| Pismo to od lat plasuje się w czołówce najważniejszych w Polsce czasopism kulturalno-społecznych, ze względu na merytoryczną zawartość i edycyjną dbałość, ale i z uwagi na opiniotwórczy charakter i kompetencje autorów tutaj publikujących. |
Warsztat Niszy Krytycznoliterackiej wokół poezji Gabriela Leonarda Kamińskiego
|
Moderuje: Paweł Ivo Kaczorowski Nisza Krytycznoliteracka, projekt, który w 2006 powołałem do życia na portalu Wywrota.pl, jako jego ówczesny redaktor prowadzący, na różnych etapach swojego… |
Widać i słychać – „Uchoko” Patryka Zimnego
|
O debiucie poetyckim Patryka Zimnego pisze Karolina Hajduk - debiutująca w dziedzinie krytyki literackiej uczennica szkoły średniej i adeptka Niszy Krytycznoliterackiej. Tomik poezji Patryka Zimnego zatytułowany Uchoko ma w sobie wiele charyzmy i ogromną siłę. Być może dlatego, że autor to młody twórca z tętniącym życiem zapałem do poezji. Na pierwszy… |
Wiedeński rozrabiaka
| Mikromitologia bycia, polegająca na wgłębianiu się w tkankę życia i pasożytowaniu na niej w celu budowania idiomu, głębokiej mowy konstytuującej jestestwo, mnie i to, co wokół się przedstawia, co spotykam. |
Wojaczek – wywrotowy poeta, o którym nie sposób zapomnieć…
| Rafał Wojaczek urodził się 6 grudnia 1945 roku w Mikołowie, debiutował dwadzieścia lat później na łamach miesięcznika „Poezja”. Zmarł w nocy z 10 na 11 maja 1971 roku we Wrocławiu. W 40. rocznicę śmierci poety przypominamy artykuł Amandy Banaszak. |
Wycieczka do Różewicza
| Jej zadanie polega na przypomnieniu i zapoznaniu się z sytuacją dwudziestowiecznego człowieka. Ale także staje się niejako „wycieczką” do Różewicza – tego sprzed pół wieku, jak i tego dzisiaj. |
Wywrotowy wywiad z Agnieszką Mirahiną
| Nisza Krytycznoliteracka ogłasza ekspresowy konkurs na najciekawszą recenzję tomu „Do rozpuku” Agnieszki Mirahiny. Termin: do 28 lutego 2011. Na zwycięzcę czeka atrakcyjny zestaw książek. Pliki doc słać na adres: redakcja@wywrota.pl. |
Zupełnie inny obłęd Mikołaja Sarzyńskiego
|
Poetycka optyka nie jest narzędziem dojścia do prawdy, lecz samą prawdą – ostatnią, do której bezpiecznie jest dotrzeć, i jedyną, której nie sposób zakwestionować. Miłosz zjadł hot-doga. Zagajewski zachwycił się wzniosłą prostotą smaku bułki z parówką. Różewicz wyszedł po hot-doga i nigdy nie wrócił. Sarzyński jak wielu innych zajada w domu… |
„Książki i ekrany. Eseje o kulturze popularnej”
|
Autorzy już od samego początku odważnie stawiają tezy, dość trafnie analizują zachowania, obyczaje i oczekiwania współczesnego społeczeństwa... Zmieszały się estetyki i poetyki, style i sposoby komunikowania. Środki przekazu [...] stały się obiektem uwielbienia. tak dzisiejszy świat widzą autorzy Książek i ekranów. Generalnie… |
„Książki i ekrany”
|
„Książki i ekrany...” to pozycja, która nadaje się przede wszystkim do medytacji. Książki i ekrany. Eseje o kulturze popularnej to zbiór tekstów na temat współczesnej kultury masowej. Leszek Pułka, Małgorzata Kosińska-Pułka i Agnieszka Ziółek zawarli w nich swoje… |
„Ty albo zupełnie inny obłęd” Mikołaja Sarzyńskiego.
|
O wywrotowym debiucie poetyckim sprzed dziesięciu lat. Normal 0 21 false false false PL X-NONE X-NONE MicrosoftInternetExplorer4 Ucieczka podmiotu i odzysk języka.* Zaledwie dwadzieścia pięć wierszy Mikołaja Sarzyńskiego i dziewięć fotografii… |
„Wężyk spustowy kontra mrugający kursor”
|
Projekt „Nisza krytycznoliteracka” . Pierwsza (z planowanego cyklu) recenzja książki „Dno oka” Wojciecha Nowickiego, Wydawnictwo Czarne, Wołowiec 2010. Okładka miękka, stron: 184. No i siedzę przed klawiaturą i patrzę w mrugający kursor... problem to: recenzja książki Wojciecha Nowickiego Dno oka. Problem, bo nie jestem miłośnikiem tego typu książek, zdecydowanie… |
„Wiązka” Filipa Surowiaka – Podsumowanie warsztatu Niszy Krytycznoliterackiej
|
„Siedzę w barze i udaję, że nie piję” – od tych słów zaczyna się Wiązka Filipa Surowiaka. Te otwarcie znaczy więcej, niż sugerowałaby prostota zdania. Siedzę w barze i udaję, że nie piję od tych słów zaczyna się Wiązka Filipa Surowiaka. To otwarcie znaczy więcej, niż sugerowałaby prostota zdania. Autor pisze książkę i udaje, że to… |