Irańska konferencja

IRAŃSKA KONFERENCJA
autor tekstu i reżyser: Iwan Wyrypajew
przekład polski: Karolina Gruszka
przekład angielski: Cazimir Liske, Boris Wolfson

PREMIERA 14 WRZEŚNIA 2018 R.
SCENA NA WOLI IM. TADEUSZA ŁOMNICKIEGO

reżyseria: Iwan Wyrypajew
II reżyser: Michał Rogalski
kostiumy: Maria Duda
scenografia: Karolina Bramowicz
muzyka: Jacek Jędrasik
światło: Adam Czaplicki
producent wykonawczy: Piotr Duda
asystent produkcji: Paulina Strzyga

Obsada:
Astrid Petersen – Agata Buzek / Anna Moskal,
Ojciec Augustyn – Redbad Klynstra,
Magnus Tomsen – Philip Mogilnitzky,
Shirin Shirazi – Patrycja Soliman / Justyna Kowalska,
Emma Schmidt-Poulsen – Magdalena Górska,
Gustaw Jensen – Mariusz Zaniewski,
Daniel Christensen – Juliusz Chrząstowski/Michał Klawiter,
Philipp Rasmussen – Krzysztof Kumor,
Oliver Larsen – Richard Berkeley,
lektorzy – Michał Klawiter / Anna Moskal,

Produkcja: Dom Artystyczny WEDA, Aksenov Family Foundation we współpracy z MIA Group oraz Fundacją Sztuki Kreatywna Przestrzeń

Prapremiera najnowszej sztuki Iwan Wyrypajew, przez „The New York Timesa” nazwanego najbardziej obiecującym dramatopisarzem Europy. Duża dawka humoru i inteligentnej ironii połączona z ważkimi pytaniami i diagnozami współczesności.
W Kopenhadze odbywa się międzynarodowa konferencja naukowa poświęconej sytuacji Iranu. Naukowcy, dziennikarze, działacze społeczni, przedstawiciele władz, duchowni oraz irańska poetka, która po 20 latach spędzonych w areszcie domowym opuściła ojczyznę, spotykają się, aby na przykładzie Iranu rozmawiać o tym, czy i na jakich zasadach mogą się porozumieć ludzie wychowani w odmiennych tradycjach religijnych i społecznych. Duchowość i rozwój wewnętrzny, relacje między wiedzą i wiarą, rozumienie wolności, różnica między wiedzą a informacją – w ich wypowiedziach i polemikach odbija się wiele dylematów, z którymi mierzymy się w życiu codziennym. Sztuka jest intymnym dialogiem o otaczającym nas świecie i o nas samych.

Iwan Wyrypajew wnikliwie i bez uproszczeń rysuje portrety swoich bohaterów. Z szacunkiem odnosi się do stanowisk, jakie w sprawie tego kontrowersyjnego tematu przyjmują jego bohaterowie. Stwarza bezpieczną przestrzeń do rozmowy, reżyseruje „Irańską konferencję” z szacunkiem dla swoich bohaterów i przede wszystkim – w poczuciu pełnego zaufania i szacunku dla