 |
Dominika CiechanowiczZasłużeni dla serwisu Współpraca
|
| alfabetycznie chronologicznie |
| „Nocne zwierzęta” – debiutancka powieść Patrycji Pustkowiak – to książka niezła. Choć niezupełnie dorasta do własnych szumnych zapowiedzi („Pod wulkanem w wersji dla kobiet”, „powieść alkoholowa z kobietą w roli głównej”), to przecież jednak się broni – tyle, że na innych frontach. |
| Zastanawiam się, w czym kryje się siła poezji Jacka Dehnela. Co sprawia, że mimo całej mojej niechęci do wykreowanej przez niego osobowości medialnej, nie potrafię powiedzieć o jego wierszach jednego złego słowa. |
|
Niebanalne postacie, zaskakujące fakty oraz mniej znana, frywolna strona „epoki rozumu” – to wszystko czyni z „Historii uwodzenia” pozycję ciekawą, przystępną i lekkostrawną. Historia uwodzenia kolejna wydana przez wydawnictwo Bellona pozycja z serii popularnych przewodników po historii obyczajów tytuł dostała trochę na wyrost, acz chwytliwy. Bo kto chciałby się,… |
|
W pierwszej scenie powieści o zwodniczym tytule Zasady śmiesznego zachowania, główny bohater i narrator, pięćdziesięcioletni Honza, podskakuje na tylnym siedzeniu sunącego w kierunku gór… |
|
Uświadamianie zamiast prohibicji, leczenie zamiast przepełnionych więzień, programy rządowe zamiast nalotów. Przyznajcie sami, że to wcale nie brzmi źle. Narkotyki, jak powszechnie wiadomo, są okropnie złe. Ogłupiają, uzależniają i prowadzą do różnych strasznych chorób, najczęściej kończących się śmiercią. Źli dilerzy wciskają je… |
| Kto gotów jest stawić czoło własnym uprzedzeniom, kto gotów jest pośmiać się gorzko tak z rodaków jak i z braci Ukraińców, ten niechaj czym prędzej zaopatrzy się w książkę Ziemowita Szczerka i niechaj czytając bije się w pierś. |
| W trakcie lektury trudno oprzeć się wrażeniu, że Jerzy Pilch jest jednym z pisarzy dla takiej właśnie formy stworzonych. Kto zna i ceni jego felietony, dostrzeże masę podobieństw tak w stylu, jak i w tematyce: będzie więc o Wiśle, o lutrach i o piłce nożnej. I o lekturach, oczywiście, o całych dziesiątkach lektur. |
| Znamy te wszystkie śmieszne normy, te wszystkie próby wepchnięcia nas w schemat, te wszystkie stare ciotki, własną piersią broniące społecznego status quo i oczekujące, że kiedyś przyjdziemy z posiłkami. |
|
Wszyscy znużeni traktowaniem religii w kategoriach wojny docenią pokojową siłę tego dialogu. Warto przekonać się, że dychotomia nie jest tu koniecznością, lecz myślowym lenistwem. Właściwie to powinniśmy być wdzięczni tej grupce źle wychowanych młodych ludzi, którzy całkiem niedawno zakłócili wykład profesora Baumana obraźliwymi wrzaskami. W efekcie o Zygmuncie… |
| Eugeniusz Sobol, prozaik i krytyk literacki urodzony w Kijowie a mieszkający w Trójmieście, prezentuje zbiór opowiadań pod niezbyt subtelnym tytułem Killer. Zbiór liczy pięć utworów i wydany został przez szczecińskie wydawnictwo Forma. |
|
Recenzja ostatniej powieści Kisiela. Akcję streścić można tak: jest informatyk, a potem znika. Kisielewski Stefan, Kisielem zwany: kompozytor, krytyk muzyczny, felietonista, dziennikarz i w ogóle człowiek-orkiestra, za specjalnie dobrego prozaika, niestety, nie uchodził. I wiedział, że… |
|
Jak to jest, że tej lewicy niby w USA nie ma, a jednak jest i że niby nic nie zmienia, a zmienia wszystko? Podobno w Stanach nie ma liczącej się politycznie lewicy. Są za to, jak powszechnie wiadomo, Republikanie oraz Demokraci, a w związku z tym jedni i drudzy muszą ciągnąć do centrum, by… |
| Kapitalizm i liberalna demokracja okazały się rozsądniejsze i w ogóle uniwersalne i dzięki temu rozmontowali demoludy, zaciukali Ceauşescu, ogłosili koniec historii i wszędzie jest McDonald’s. |
|
Narkotyki twarde oraz miękkie, seks, przemoc, cięcie żył i korupcja. Słowem – wszystko to, na co profesor McGonagall nigdy by w Hogwarcie nie pozwoliła. J.K.Rowling znakomitą pisarką jest, to bez dwóch zdań. Wiem, że w dobrym tonie jest gardzić bestsellerami Brytyjki oraz kpić sobie jawnie z Potteromanii, ale nigdy się na to nie zdobędę,… |
|
Literatura traktuje młodych samobójców trochę tak, jak traktuje się niepełnosprawne rodzeństwo. Na wszelki wypadek nic złego się o ich wytworach nie mówi, bo to jakby nie wypada w obliczu dramatu, a w dodatku pod ręką zawsze znajdą się chwytliwe słowa w rodzaju: mit , legenda , kult… |
|
Albo o tym, co się wydarzyło, gdy Królową Kryminału ogarnęło pragnienie. Główny problem z autobiografiami pisarzy polega na tym, że piszą je pisarze. Szalenie niewiarygodna profesja. Zarabiają na życie konfabulując, zmyślając niestworzone historie, knując… |
|
Dobrze, że Długi dystans – arkusz z 2009, dzięki któremu Krzysztof Szeremeta dał się poznać czytelniczej publiczności – rozwinął się w tak udany debiut. Postanowiłam nie zaczynać tej recenzji od nietaktownego wytykania autorowi młodego wieku. Głównie dlatego, że wszystko, co na temat Krzysztofa Szeremety udało mi się wygrzebać w zakamarkach … |
| Dawno już napisanie recenzji nie przysporzyło mi tylu trudności. Próbowałam ugryźć ten tomik z różnych stron: że liryka funeralna, że ciężki temat, że ojciec i że coś jak Kochanowski, tyle tylko, że na odwrót (znaczy się córka pisze, a nie o córce jest pisane). |
|
Była tam, gdzie łamano prawa człowieka, by mówić za tych, którym odebrano głos. Kiedy późnym popołudniem 7 października 2006 roku Anna Politkowska wracała do swojego mieszkania w centrum Moskwy, doskonale zdawała sobie sprawę z tego, że nie może czuć się bezpieczna.… |
|
Ów opasły i apetycznie wyglądający tom opowiada historię dziewiętnastowiecznego podróżnika imieniem Hans, który trafia do tajemniczego miasta... Że Ameryka Łacińska zacnych pisarzy produkować potrafi przekonywać nikogo nie trzeba: wystarczy wymienić takie nazwiska, jak Julio Cortázar, Mario Vargas Llosa czy Jorge Luis Borges.… |
|
„Polityka i humor" to zbiór dowcipnych wypowiedzi i anegdot związanych z poszczególnymi prezydentami USA. O amerykańskich prezydentach napisano już chyba wszystko. Dociekliwi historycy tworzą skrupulatne statystyki, dzięki którym wiemy, ilu w fotelu prezydenckim zasiadało demokratów, a ilu… |
|
Nie poznajemy imienia tytułowego geja, bo – ponownie powołując się na odautorski wstęp – Mikołaj Milcke chciał, aby mógł się nim poczuć każdy z nas, czytelników. Czy się udało? Z literaturą to ja mam, niestety, tak, że dzielę ją na dwie kategorie: literaturę dobrą oraz literaturę niedobrą. Piszę niestety , bo tak się śmiesznie składa, że posiadam również… |
| Język to potężna broń, myślę czytając „Wycieczki osobiste". Niedoświadczony użytkownik może zrobić sobie krzywdę albo przez przypadek pokaleczyć odbiorców; doświadczony użytkownik może naładować tę broń pociskami znaczeń i z premedytacją strzelić komuś w głowę. |
|
W trakcie lektury „Fabryki Tanich Butów", towarzyszyło mi wrażenie obcowania ze zbiorem notatek bardzo osobistych, intymnych wręcz. Nieczęsto trafiam na poezję, która zdaje się dobrze czuć w rzeczywistości. Poeci miewają tę dziwną przypadłość, że lubią abstrakcję bardziej niż konkret albo budują sobie przy… |
|
czyli historia dziwnej znajomości. Że Miłosz wielkim poetą był wszyscy wiemy. Był taki wielki, że aż dostał Nobla i w dodatku uczą o nim w szkołach, toteż zakładam, że przedstawiać go nie trzeba. Przedstawić za to… |
