 |
Dominika CiechanowiczZasłużeni dla serwisu Współpraca
|
| alfabetycznie chronologicznie |
|
Jak to jest, że tej lewicy niby w USA nie ma, a jednak jest i że niby nic nie zmienia, a zmienia wszystko? Podobno w Stanach nie ma liczącej się politycznie lewicy. Są za to, jak powszechnie wiadomo, Republikanie oraz Demokraci, a w związku z tym jedni i drudzy muszą ciągnąć do centrum, by… |
|
„Polityka i humor" to zbiór dowcipnych wypowiedzi i anegdot związanych z poszczególnymi prezydentami USA. O amerykańskich prezydentach napisano już chyba wszystko. Dociekliwi historycy tworzą skrupulatne statystyki, dzięki którym wiemy, ilu w fotelu prezydenckim zasiadało demokratów, a ilu… |
|
Drugi sezon szalonej produkcji Netflixa The Umbrella Academy rozpoczyna się dokładnie w tym samym momencie, w którym zakończył się pierwszy: podczas apokalipsy 2019 roku. Sześcioro… |
|
Po moim rodzinnym mieście jeździł niedawno autobus z napisem tramwaj . Serio. Strasznie to było śmieszne. Chociaż, prawdę mówiąc, ludzie na przystanku jakoś specjalnie nie pokładali się… |
|
Trudno mi się otrząsnąć po lekturze tej książki, trudno wyjść z głębokiego, katartycznego stanu, w który mnie wprowadziła. Z tego smutku i zamyślenia... Złowieszczy symbolizm Łatwo, przy pierwszej lekturze, przegapić ponurą symbolikę rozdziału otwierającego powieść Rebekki Makkai. W trakcie imprezy ku czci Nico (pierwszej ofiary AIDS w jego … |
| Język to potężna broń, myślę czytając „Wycieczki osobiste". Niedoświadczony użytkownik może zrobić sobie krzywdę albo przez przypadek pokaleczyć odbiorców; doświadczony użytkownik może naładować tę broń pociskami znaczeń i z premedytacją strzelić komuś w głowę. |
|
Zagrożenia płynące z nieokiełznanego rozkwitu technologii, u wielu pisarzy science-fiction eksplodujące kuriozalnymi pomysłami, są u Doctorowa realne i namacalne. Intuicja każe mi rozpocząć niniejszą recenzję od następującego stwierdzenia: Cory Doctorow jest, niestety, jakąś ponowoczesną wersją proroka. Stworzył w swojej powieści wizję świata,… |
| Prestiżową nagrodę Bookera za rok 2019 otrzymały wyjątkowo dwie autorki: po raz pierwszy w historii laureatką została ciemnoskóra pisarka, Bernardine Evaristo za "Girl, Woman, Other" i po raz drugi w karierze - Margaret Atwood za "Testamenty", czyli kontynuację "Opowieści podręcznej". Przyjrzyjmy się nowej odsłonie Republiki Gilead. |
| Od samego początku wiemy, że padamy ofiarą manipulacji: jeśli wątek nas wciąga, to dlatego, że stojące za tym wszystkim siły dokładnie sobie to wykalkulowały. (...) Przyjemność lektury trochę zakłóca jednak fakt, iż już na samym początku owe manipulujące całym tym przedsięwzięciem siły sprowadziły nas, odbiorców, do poziomu gospodyń domowych... |
|
Nie poznajemy imienia tytułowego geja, bo – ponownie powołując się na odautorski wstęp – Mikołaj Milcke chciał, aby mógł się nim poczuć każdy z nas, czytelników. Czy się udało? Z literaturą to ja mam, niestety, tak, że dzielę ją na dwie kategorie: literaturę dobrą oraz literaturę niedobrą. Piszę niestety , bo tak się śmiesznie składa, że posiadam również… |
| Czytając prozę Filipa Surowiaka, czuję niepohamowaną potrzebę ujawnienia swojej pozycji poznawczej. Posiadam bowiem płeć wręcz przeciwną do płci autora oraz dosyć mocno ugruntowany światopogląd oparty na trzech solidnych filarach – są to: ateizm, antyklerykalizm i feminizm. |
|
Napisałam i wydałam książkę, a potem wpadłam w otchłań. Po intelektualno-emocjonalnym zrywie przyszedł najgorszy zjazd ever, pojawiła się pustka, której nic nie było w stanie… |
|
Literatura traktuje młodych samobójców trochę tak, jak traktuje się niepełnosprawne rodzeństwo. Na wszelki wypadek nic złego się o ich wytworach nie mówi, bo to jakby nie wypada w obliczu dramatu, a w dodatku pod ręką zawsze znajdą się chwytliwe słowa w rodzaju: mit , legenda , kult… |
|
Przez całe dziewięćdziesiąte szukałem sensu życia. Co gorsza, znajdowałem go niemal za każdym rogiem , wyznaje z rozbrajającą autoironią narrator Dziewięćdziesiątych, któremu… |
|
Podobno nie powinnam pisywać artykułów ani recenzji, bo zmyślam, naciągam fakty i zupełnie nie trzymam się tematu. Tak powiedział pan redaktor gazety, w której przepracowałam kiedyś trzy… |
| Już za niecałe dwa tygodnie poznamy werdykt jury The Booker Prize 2020. W związku z tym przypominamy jedną z dwóch książek, które w ubiegłym roku otrzymały ex aequo pierwszą nagrodę. Obok „Testamentów” Margaret Atwood, Bookera 2019 otrzymała Barnerdine Evaristo, za powieść „Girl, Woman, Other”, której wciąż wypatrujemy na polskim rynku wydawniczym. Przeczytajcie dlaczego warto, mimo, że w Polsce część ekspertów uważa tę powieść za niesprzedawalną... |
|
Laureatem tegorocznej Nagrody Bookera został szkocki pisarz Douglas Stuart za powieść Shuggie Bain. To przepiękna, wzruszająca i ciemna opowieść o relacji dziecka z uzależnionym rodzicem.… |
|
Idealna żona i matka Wszyscy znamy z filmów ten obraz amerykańskiej pani domu z lat pięćdziesiątych. Pogodna, radosna, idealnie ubrana i umalowana, z uśmiechem wyjmuje z piekarnika ciasto… |
|
Wilcza rzeka Wioletty Grzegorzewskiej to bardzo osobista, autobiograficzna powieść o życiu na emigracji w epoce pandemii, swoisty dziennik czasów zarazy. Narratorka pisarka imieniem Wiola, w… |
|
Uzdrawiające emocje to zapis fascynujących rozmów na temat wpływu emocji na zdrowie człowieka, które grupa naukowców, nauczycieli i filozofów odbyła swego czasu z Jego Świątobliwością… |
|
W życiu nie zapomnę wstrząsu, jakiego doznałam, gdy w czasach studenckich przypadkiem wpadł mi w ręce jakiś numer nowej Filipinki . Co oni zrobili z gazetą mojego pacholęctwa? myślałam z… |
|
Szczególnie poleciłabym go studentom, którym czytanie oryginalnych tekstów sprawia trudność Zawsze mnie zastanawiało, jak można napisać powieść o tym, że płyną trzej faceci (plus foksterier) łódką i gadają o bzdurach i przejść tym sposobem do historii literatury. Trzeba chyba … |
|
Która to już trumna? Finałowy sezon Trzynastu powodów rozpoczyna się zbliżeniem na stojącą w kościele trumnę. W sumie żadna nowość w tym świecie: kolejna trumna, a w niej kolejny… |
| Zastanawiam się, w czym kryje się siła poezji Jacka Dehnela. Co sprawia, że mimo całej mojej niechęci do wykreowanej przez niego osobowości medialnej, nie potrafię powiedzieć o jego wierszach jednego złego słowa. |
|
Jest rok 2009 i osiemdziesięcioletnia Herra, wnuczka pierwszego prezydenta Islandii, dogorywa w garażu w Reykjaviku, w towarzystwie laptopa i granatu ręcznego z II wojny światowej. Ostatnie… |
